Poznaj najciekawsze tradycje bożonarodzeniowe

Przeczytaj także: Poznaj tradycje bożonarodzeniowe Europejczyków cz. 2

Szwedzi za świętowanie Bożego Narodzenia zabierają się wcześniej niż my. Wszystko rozpoczyna się tu już 13 grudnia, w dniu św. Łucji, który jako najkrótszy dzień w roku rozpoczyna Adwent. Najstarsza dziewczynka w rodzinie ubiera się tego dnia w biały strój, a na głowę wkłada wianek ze świeczkami. Tak ubrana budzi rodziców serwowanym do łóżka śniadaniem. Na tacy znajduje się czarna kawa, grzane wino oraz ciastka z rodzynkami i szafranem. Tradycja ta to hołd na cześć świętej Łucji, która po kryjomu zaopatrywała w żywność prześladowanych przez Rzymian chrześcijan. Aby mieć wolne ręce i w ten sposób móc przenieść jak najwięcej żywności, świeczki wplatała w zdobiący jej skronie wianek.

Tradycje bożonarodzeniowe Bułgarów nakazują im m.in. nie sprzątać po wieczerzy wigilijnej. Mieszkańcy tego kraju wierzą, że w noc po uczcie wigilijnej ich domy odwiedzają duchy przodków, które także chcą skosztować świątecznych specjałów.

W austriackich domach podobnie jak u nas zagości strojnie ubrana choinka. Zapełnią ją światełka, łańcuchy oraz słodkości - najczęściej wypełnione likierem czekoladki oraz kolorowe bezy. Pod drzewkiem nie będzie jednak prezentów - te już 6 grudnia wręcza Austriakom św. Mikołaj oraz jego pomocnik Krampus, czyli włochaty i rogaty potwór, którego zadaniem jest straszenie i karanie niegrzecznych dzieci poprzez wręczenie rózgi lub grudy węgla.

Z kolei dzieci w Islandii otrzymują prezenty od Yuletide-lads, magicznych elfów pochodzących z gór, które słyną z psikusów robionych ludziom. Odwiedzają one najmłodszych przez kolejne trzynaście dni, pierwszy raz 12 grudnia i ostatni raz w Wigilię. Grzecznym malcom zostawiają w butach postawionych na parapecie słodycze i drobne upominki, niegrzeczne dzieci natomiast mogą liczyć jedynie na… zgniłego ziemniaka. Tymi przyjemniejszymi prezentami tradycyjnie są książki, ubrania czy świeczka i karty.

Tradycje bożonarodzeniowe naszych północnych sąsiadów mogą nieco zaskakiwać. Norwegowie w Wigilię chowają wszystkie miotły. Wierzą bowiem, że tego dnia przerażające czarownice błąkają się po ziemi i szukają mioteł pozostawionych na wierzchu, które kradną, aby ulecieć w dal.

Zaskoczyć może także katalońska tradycja związana z Tio de Nadal – świątecznym pieńkiem, który pojawia się w prywatnych domach i na ulicach miast. Uśmiechnięty kawałek drewna przykrywany jest z jednej strony kocem, pod którym dzieci znajdują drobne prezenty: słodycze i zabawki. Aby je dostać należy w Wigilię lub Boże Narodzenie uderzać figurkę kijem, śpiewając specjalną piosenką. Uderzanie ma poprawić jej trawienie, dzięki czemu upominki łatwiej „wypadają”. Jeśli w prezencie otrzyma się czosnek lub cebulę znaczy to, że to już koniec słodyczy na ten rok.

Na Ukrainie jedną z najważniejszych ozdób choinkowych jest plastikowy pająk. Jest to nawiązanie do starej legendy o ubogiej rodzinie, która w święta nie miała czym przystroić drzewka. Po przebudzeniu się, dzieci ujrzały, że choinkę „ubrał” pająk, oplatając ją mieniącymi się w słońcu nitkami pajęczyny. Co więcej po czasie zmieniła się ona w srebro i złoto, ratując rodzinę od biedy. Symboliczny pająk wśród ozdób ma przynosić pomyślność w nadchodzącym roku i chronić od niedostatku.

W Grecji tradycje bożonarodzeniowe to nie tylko świąteczne drzewka, ale i dekorowanie domów wiązką bazylii, która zanurzana jest w płytkiej, drewnianej misie. Jeden z członków rodziny – najczęściej gospodyni, bazylią przywiązaną do krzyża skrapla mieszkanie wodą święconą, aby chronić je od złych duchów. Wierzy się, że mogą one pojawić się tylko w okresie między Bożym Narodzeniem a świętem Trzech Króli, dostając się do domów przez kominy. Dlatego też w tych dniach Grecy palą w kominkach udaremniając złym mocom wtargnięcie do środka.