Miks energetyczny rządu a koszty uprawnień do emisji CO2

Przeczytaj także: Polityka klimatyczna UE groźna dla polskiej gospodarki

Jak czytamy przy niskim koszcie takich uprawnień zalecane jest inwestowanie w źródła energii oparte na węglu. Węgiel przestaje być opłacalny przy wzroście cen uprawnień, zaś jego miejsce zajmuje atom, gaz i źródła wykorzystujące energię wiatru. Obecnie ceny uprawnień do emisji CO2 są na niskim poziomie. Średnia cena za jedną tonę wynosi około 4,5 Euro. Możemy jednak spodziewać się wzrostu cen uprawnień w obliczu niedawno wyrażonej zgody przez przedstawicieli państw członkowskich UE na nowelizację Dyrektywy o Systemie Handlu Emisjami mającej na celu wycofanie 900 mln uprawnień do emisji CO2 z rynku w latach 2013 - 2015. 10 grudnia br. prawdopodobnie propozycja zmiany dyrektywy trafi pod obrady komisji środowiska Parlamentu Europejskiego. Jeśli eurodeputowani opowiedzą się za zmianą, to na planowanym grudniowym szczycie Rady Unii Europejskiej lub Rady Europejskiej może zapaść decyzja niekorzystna dla polskiego sektora węglowego. Przy takim scenariuszu, według autorów „miksu” Polska chcąc zachować dostateczną podaż mocy w krajowym systemie elektroenergetycznym, przy możliwe najniższym koszcie ekonomicznym podaży mocy powinna inwestować w budowę elektrowni atomowych, rozbudowę połączeń transgranicznych z krajami UE oraz w OZE. Szacuje się, iż wykorzystanie energii jądrowej pozwoli na zmniejszenie poziomu emisji w latach 2014 – 2050 o około 45 %.

Polska gospodarka emituje około 326 mln ton CO2 rocznie, co plasuje ją na 7 miejscu państw UE pod względem emisji CO2. Węgiel stanowi w Polsce podstawowe i zarazem najtańsze źródło energii. Przy opracowaniu miksu autorzy nie mogli więc pominąć tego surowca. Jak wskazuje raport przy wysokim koszcie uprawień optymalna jest wyłącznie instalacja nowych, przygotowanych już inwestycji w elektrownie węgla kamiennego (ok. 4 GW). Co istotne ograniczenie wydobycia węgla brunatnego nie zostało wzięte pod uwagę przy opracowywaniu optymalnej struktury miksu w scenariuszu wysokich kosztów uprawnień. W miksie wzięto także pod uwagę budowę nowych kopalni węgla brunatnego z dodatkowym wydobyciem na poziomie 5,7 mld ton.

Polska przewiduje znaczne zwiększenie importochłonności sektora energetycznego. Rozwiązaniem tego problemu według autorów miksu byłoby utrzymanie inwestycji w sektorze węglowym z jednoczesnym wzrostem udziału OZE. Rozwiązanie to wydaje się być najbardziej racjonalne. Polska gospodarka nie może zrezygnować z węgla nawet przy scenariuszu wysokich cen uprawnień. Ważne jest jednak aby wykorzystanie węgla oparte było na nowych niskoemisyjnych technologiach. Przy takim scenariuszu realne również wydaje się zaspokojenie ambicji UE zmierzających do podwyższenia celów redukcyjnych z 20 % na 30 % do 2020 roku. Wzrost udziału OZE niewątpliwie przyczyni się do zmniejszenia emisyjności naszej gospodarki.