Gospodarka Chin 2014 wg prognozy Coface

Przeczytaj także: Inwestycje w Chinach: wiele barier do pokonania

Główny problem w 2014 r.: wzrost kosztów finansowania

W 2014 r. realny wzrost PKB w Chinach pozostanie stabilny, ale nieznacznie spadnie do 7,2% (w stosunku rocznym), częściowo za sprawą wzrostu inflacji. Ustalenie przez władze państwowe niższej granicy docelowego wzrostu PKB na 2014 r. świadczy o rządowym zamiarze przyspieszenia reform. W świetle ożywienia globalnej gospodarki należy się spodziewać poprawy eksportu i inwestycji.

Komunikat wydany po konferencji Central Economic Work Conference podkreśla dwa główne tematy: przyspieszenie urbanizacji oraz poprawa zarządzania zadłużeniem sektora samorządu terytorialnego. Zgodnie z oczekiwaniami, władze rządowe będą nadal pobudzać inwestycje w infrastrukturę sektora prywatnego, zwłaszcza w obszarze budowania „sieci miast” w środkowo-zachodnich i północno-wschodnich regionach kraju. Ponieważ z zapowiedzi rządowych wynika, że polityka finansowa zostanie utrzymana na stabilnym poziomie, należy oczekiwać, że finansowanie powyższych przedsięwzięć zapewni sektor prywatny.

W 2014 r. kluczowym wskaźnikiem staną się rosnące koszty pozyskiwania środków finansowych. Po zliberalizowaniu stóp oprocentowania kredytów w lipcu 2013 r., warunki udzielania kredytów bankowych mogą ulec dalszemu urynkowieniu, a zacieśnianie rynku międzybankowego może przełożyć się na wyższe stopy procentowe. Płynność może zostać w dalszym stopniu ograniczona, ponieważ w 2014 r. przypada termin zapadalności wielu obligacji korporacyjnych oraz zadłużenia jednostek samorządowych. Średnia ważona stopa procentowa w Chinach nieznacznie wzrosła w 2013 r., a zważywszy na panujące warunki rynkowe, taki trend powinien utrzymać się również w bieżącym roku. Fakt ten powinien budzić szczególne obawy wśród małych i średnich przedsiębiorstw, które tradycyjnie już nie otrzymują od banków znacznych linii kredytowych.

Przemysł stalowy i węglowy: rządowym działaniom na rzecz ograniczenia nadwyżki mocy produkcyjnych towarzyszy utrzymujące się ryzyko dla przedsiębiorstw w tych sektorach

W wyniku podejmowanych przez władze państwowe działań zmierzających do zmniejszenia nadprodukcji, mniejsi i nieefektywni gracze w powyższych gałęziach przemysłu staną w obliczu presji związanej z coraz wyższymi kosztami oraz brakiem pewności wobec prowadzonej polityki.

Sektor stali: W 2013 r. wskaźnik wykorzystania przemysłu stalowego nadal kształtował się na niskim poziomie. Ponadto wskaźnik relacji zobowiązań do kapitałów własnych dużych i średnich hut stali od listopada 2013 r. utrzymuje się blisko poziomu szczytowego, tj. 231%. Taka wartość wskaźnika świadczy o tym, że w chwili obecnej huty stali funkcjonują z wyższym poziomem długu. Uwzględniając obecny poziom marż oraz zważywszy na trudności w generowaniu przepływów pieniężnych, Coface zakłada, że wzrost powyższego wskaźnika powoduje większą ekspozycję tych spółek na ryzyko niewywiązywania się ze zobowiązań i ryzyko niewypłacalności.

Sektor węgla: Ryzyko związane z zapotrzebowaniem na węgiel zmniejsza się, głównie za sprawą redukcji mocy produkcyjnych oraz wprowadzenia nowych standardów środowiskowych w różnych gałęziach przemysłu. W związku z bardzo dużą podażą surowca – zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym – oraz stosunkowo niewielkim zapotrzebowaniem ze strony sektora stalowego i cementowego, faza gwałtownego wzrostu obserwowana w ostatnich miesiącach 2013 r. może nie być zjawiskiem trwałym, a ceny węgla powinny pozostać na stosunkowo niskim poziomie w 2014 r. oraz w kolejnych latach.