Wirtualizacja: tak czy nie?

Przeczytaj także: Serwer wirtualny poza firmą: co z bezpieczeństwem?

Wydaje się, że rozwój w kierunku wirtualizacji jest nieuchronny i, w wielu przypadkach, uzasadniony. Jednak pośród opinii huraoptymistycznych można usłyszeć także głosy zdrowego rozsądku mówiące, że wirtualizacja nie jest receptą na wszystko. Przyjrzyjmy się zatem bliżej głosom z dwóch stron.

Oszczędność, optymalizacja zasobów – co jeszcze?

Branża informatyczna została opanowana przez wirtualizację głównie dlatego, że aż 70-80% serwerów fizycznych nie wykorzystuje swojej mocy obliczeniowej w sposób optymalny. Dodatkowo, głośny marketing firm wdrażających rozwiązania wirtualizacyjne mówi o konsolidacji serwerów w stosunku nawet 6:1, zwracając w ten sposób uwagę na duże oszczędności. Do tego dochodzi transformacja i dynamiczny rozwój narzędzi umożliwiających wirtualizację. Nowe wersje wirtualizatorów czy rozwiązań sprzętowych dają szerokie spectrum możliwości dla zastosowania wirtualizacji i znacznie ułatwiają jej realizację.

Obecne środowiska wirtualne budowane są w oparciu o mechanizmy wysokiej dostępności (HA), które umożliwiają bezprzerwową pracę firmy w przypadku awarii jednego z fizycznych hostów. Posiadają mechanizmy potrafiące same dystrybuować maszyny wirtualne, by w sposób optymalny wykorzystać zasoby takiego środowiska. Istnieją funkcjonalności pozwalające przenosić maszyny wirtualne między fizycznymi hostami bez konieczności ich zatrzymywania. Oprogramowania do wirtualizacji bardzo dobrze integrują się z systemami tworzenia kopii zapasowych. Administratorzy takich systemów mogą dowolnie żonglować zasobami sprzętowymi przypisując i odejmując pamięć operacyjną, moc obliczeniową procesora czy przestrzeń dyskową w zależności od potrzeb aplikacji pracującej na danej maszynie wirtualnej. Całość zarządzania odbywa się z jednego miejsca a przygotowane szablony maszyn wirtualnych pozwalają w kilka minut uruchomić nową maszynę, która posiada już system operacyjny ze wszystkim aktualizacjami.

Ograniczenia utrudniające wirtualizację

Decydując się na wirtualizację swoich zasobów trzeba podejść do procesu jak do dobrze przemyślanego i opracowanego projektu, pamiętając, że nie wszystko nadaje się do wirtualizacji.

Podstawą środowiska wirtualnego jest wydajny podsystem dyskowy, na którym składowane są wirtualne systemy. Przez wydajny system dyskowy rozumiemy dużą ilość operacji zapisu i odczytu fragmentu danych z dysków, które można wykonać w ciągu jednej sekundy (IOPS). Serwery charakteryzujące się dużą ilością operacji zapis/odczyt nie są najlepszym kandydatem do wirtualizacji. Najczęściej na tych systemach składowane są transakcyjne bazy danych czy systemy bilingowe, które przy swojej pracy utylizują często zasoby dyskowe, ale też pamięć i procesor na poziomie zbliżonym do maksimum. Przy tego typu systemach rekomenduje się pozostanie przy fizycznym sprzęcie, głównie dlatego, by uniknąć maksymalnego wykorzystania zasobów sprzętowych przez jedną maszynę wirtualną, a co za tym idzie, zachwiania wydajności reszty środowiska.

Drugim ograniczeniem dla wirtualizacji są systemy/aplikacje korzystające ze sprzętowych kluczy licencyjnych czy przestarzałych technologicznie urządzeń sprzętowych (starej generacji modem dla serwera faksu), które nie są wspierane pod środowiskiem wirtualnym.

Istnieje spore grono osób, które za wszelką cenę będą starały się uciec od wirtualizacji. Powód jest dość trywialny - jeżeli konsolidacja to mniej fizycznych maszyn, jeżeli mniej fizycznych maszyn to, w odczuciu osób decyzyjnych, mniejsze zapotrzebowanie na personel, a tym samym redukcja zatrudnia.