Relacje inwestorskie: zarządzanie poprzez raportowanie o kapitale intelektualnym

Przeczytaj także: Decyzje inwestycyjne na rynku giełdowym a raport kapitału intelektualnego

Autor zdefiniował na potrzeby artykułu siedem grup interesariuszy. Są to:

• zarząd, managerowie, pracownicy – gratyfikacja finansowa, stworzenie odpowiedniej przestrzeni i kultury organizacyjnej pozwalającej na pracę i samorealizację, rozwój przy adekwatnym wynagrodzeniu;
• klienci – uzyskanie produktu bądź usługi odpowiadającej ich potrzebom, o najwyższym poziomie użyteczności przy jak najniższej cenie;
• właściciele, akcjonariusze, inwestorzy – najwyższa stopa zwrotu z inwestycji przy jak najkrótszym czasie i minimalizacji ryzyka inwestycyjnego. Pewną podgrupę stanowią tu właściciele / założyciele firmy (często firmy rodzinne), dla których zwrot z inwestycji może być drugorzędny, bardziej istotna jest pozycja spółki, jej rozwój, a tym samym budowa potencjału kapitału intelektualnego. Podgrupa ta gotowa jest zaakceptować dłuższy horyzont czasowy inwestycji i wyższy poziom ryzyka, co wynika wszystko z emocjonalnego związku właścicieli ze spółką.
• dostawcy, podwykonawcy, partnerzy – maksymalizacja wolumenu dostarczanych materiałów / półproduktów / produktów / surowców przy zachowaniu przynajmniej ceny rynkowej.
• instytucje finansowe, banki, kredytodawcy – ustabilizowana pozycja rynkowa przedsiębiorstwa i odpowiednia kondycja finansowa firmy gwarantująca odpowiedni poziom przychodów i rentowności.
• władze regionu, organizacje samorządowe – współpraca w regionie pomiędzy władzą samorządową a biznesem, powiązanie środków ze wzrostem i atrakcyjnością regionu.
• jednostki naukowo-badawcze – możliwości współpracy w ramach realizacji projektów badawczo-rozwojowych.

Pewnym truizmem jest wskazanie, iż budowa wartości przedsiębiorstwa powstaje w procesie pracy przy wykorzystaniu w danym czasie zaistniałych czynników materialnych i niematerialnych.

Zasoby budowania wartości przedsiębiorstwa są obecnie identyfikowane zarówno w sferze materialnej, jak i niematerialnej, co przedstawiono na Diagramie 3. Pomiar udziału tych czynników powinien być oparty na wskaźnikach finansowych i niefinansowych. Raportowanie w tej sferze zapewniłoby większą transparentność i przejrzystość funkcjonowania przedsiębiorstwa na rynku dla wszystkich interesariuszy skoncentrowanych na czerpaniu korzyści z szeroko pojętego wzrostu wartości przedsiębiorstwa.
Przedstawiony powyżej diagram 3 wskazuje na proces dynamicznego zarządzania obliczonego na tworzenie wartości rynkowej przedsiębiorstwa, która jest wypadkową poszczególnych wartości cząstkowych, adresowanych do poszczególnych interesariuszy.

Interpretacja tak zaprezentowanego modelu, pozwala wskazać różne kategorie czynników i uwarunkowań powiązanych ze sobą złożoną siecią sprzężeń zwrotnych, które uczestniczą w zarządzaniu przedsiębiorstwem w podstawie, w której to mieści się strategia i wynikające z niej cele strategiczne. W zaprezentowanym modelu można wyróżnić dwie grupy czynników, różniące się między sobą charakterem oraz wpływem na funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Jedną grupę czynników tworzą zasoby materialne, drugą – zasoby niematerialne. Warto zwrócić szczególną uwagę na efekt ich synergicznego oddziaływania. To sprawia, że wyzwaniem dla współczesnych menedżerów jest umiejętne wytyczanie celów oraz kształtowanie procesów organizacyjnych z uwzględnieniem równoległego rozwijania materialnych i niematerialnych zasobów przedsiębiorstwa .

Cały proces dynamicznego zarządzania powinien podlegać ochronie kapitału intelektualnego, jak i również jego wytworów. Dla potrzeb powyższego modelu do procedur badania siły ochrony kapitału intelektualnego.