Inwestycja w audyt wewnętrzny = korzyści dla firmy

Przeczytaj także: Komitet audytu przed wyzwaniami

Dyrektorzy działów audytu muszą umieć rozwijać funkcje audytu wewnętrznego, proaktywnie reagować na zmieniający się krajobraz ryzyka, rozwijać talenty pozwalające owemu ryzyku sprostać i wdrażać odpowiednie narzędzia, na przykład do analizy danych. Powinni przede wszystkim opracować solidny plan strategiczny rozwoju funkcji audytu wewnętrznego, odpowiedni dla nieustannie zmieniającego się przedsiębiorstwa i uzgodnić oczekiwania z kluczowymi interesariuszami, czyli zarządem i radą nadzorczą. Interesariusze ci muszą dostrzec zmieniającą się rolę wewnętrznego audytu i pozwalać mu ściślej ze sobą współpracować, zapewniając audytowi niezbędne środki na zwiększenie jego potencjału i aktywności.

„Audyt wewnętrzny w Polsce jest nadal mniej dojrzały niż w krajach z dłuższą historią rozwoju rynku kapitałowego. Ponad połowa spółek giełdowych nie posiada funkcji audytu wewnętrznego, a te, które mają go w swoich strukturach, bardzo często nie wykorzystują jego potencjału i skupiają się na funkcji zapewniającej. Bardzo często zadania audytu wewnętrznego dostosowane są do ilości i jakości zasobów (ludzkich i finansowych), a nie do analizy ryzyka. Pozytywnym trendem na polskim rynku jest natomiast to, że nie tylko spółki giełdowe tworzą komórki audytu wewnętrznego, formalizują procesy zarządzania ryzykiem i zarządzania zgodnością, ale również spółki prywatne, których właściciele zakładają wymierny zwrot z takiej inwestycji” – mówi Piotr Rówiński, Dyrektor w zespole zarządzania ryzykiem PwC.

Nieco lepiej wypada ocena dojrzałości audytu wewnętrznego w polskim sektorze finansowym, szczególnie w bankach.

„W znacznej mierze przyczyniły się do tego lokalne regulacje, które od wielu lat wymagają funkcjonowania w nich kompetentnych audytów wewnętrznych oraz nadzorujących ich działanie komitetów audytu. Na większą dojrzałość w sektorze bankowym wpływa także przenoszenie do polskich instytucji dobrych praktyk funkcjonujących w ramach międzynarodowych grup kapitałowych. Znaczenie niezależnego audytu wewnętrznego oraz aktywnego nadzoru nad jego funkcjonowaniem jest także coraz bardziej podkreślane również przez Komisję Nadzoru Finansowego. Dzieje się tak m. in dzięki rekomendacjom w tym zakresie (rekomendacja H z 2011 r. czy rekomendacje dotyczące funkcjonowania Komitetu Audytu z 2010 r.) oraz szczegółowym inspekcjom związanym ze spełnianiem ich wymogów w bankach. Coraz bardziej skomplikowane środowisko regulacyjne, rozwijające się technologie oraz dynamika otoczenia gospodarczego pociągają za sobą zmiany profilu ryzyka działalności banków. W konsekwencji coraz większym wyzwaniem dla audytu wewnętrznego staje się zapewnienie odpowiednich kompetencji (np. IT, modele statystyczne, zarządzanie ryzykiem), jakie są niezbędne do odpowiedniej oceny kluczowych obszarów działalności banków” – zauważa Adam Wnęk, Dyrektor w zespole zarządzania ryzykiem instytucji finansowych PwC.

Informacje o raporcie
Raport z 11. edycji badania PwC „2015 State of the Internal Audit Profession Study” został przygotowany na podstawie ankiety przeprowadzanej na grupie ponad 1300 osób – dyrektorów audytu, kierowników działów audytu wewnętrznego i prawie 400 interesariuszy - członków zarządów i komitetów audytu, dyrektorów finansowych i dyrektorów ds. ryzyka. Wyniki badania zostały pogłębione w ponad 100 wywiadach przeprowadzony z interesariuszami i dyrektorami działów audytu w Ameryce Północnej, Europie, Australii i Azji.