Jak płacą sieci spożywcze?

Przeczytaj także: Zatory płatnicze: Polska w ogonie Europy, Tajwan na czele stawki

Przedmiotem niniejszej analizy jest omówienie zjawiska zatorów płatniczych w kontekście działalności sieci handlowych. Zarówno tych z sektora sprzedaży hurtowej jak również i detalicznej. Przy czym te ostatnie, zostały podzielone na poszczególne formaty: hipermarkety, supermarkety, dyskonty i sieci osiedlowe.

Na potrzeby analizy przyjęto uproszczoną definicje, według której hipermarkety to największe na rynku sklepy wielkopowierzchniowe, które sprzedają szeroki asortyment towarów codziennego użytku, w tym przede wszystkim żywność, odzież, kosmetyki, ale także środki czystości, sprzęt RTV i AGD. Przyjęto również, że hipermarkety to placówki mające powierzchnię handlową przekraczającą 2,5 tyś m/2.

Supermarkety w niniejszej analizie rozumiane są jako sklepy o dużej powierzchni, sprzedające artykuły codziennego użytku. Ich podstawowym profilem działalności jest sprzedaż żywności, z niewielkim udziałem art. przemysłowych. W przeciwieństwie do hipermarketów, supermarkety mają powierzchnię nie przekraczającą 2,5 tyś m/2.

W Polsce supermarkety i hipermarkety rozpowszechniły się w latach 90-tych XX wieku. Rozpoczęcie ich działalności stanowiło znak przemian gospodarczych okresu transformacji ustrojowej z 1989 roku. Wówczas do Polski szerokim strumieniem, zaczął napływać kapitał zagraniczny. Także ten, należący do już istniejących i aktywnie działających w Europie Zachodniej wielkich sieci handlowych. Ich działalność w ogromnym stopniu przyczyniła się do zmian na rynku i rozumienia handlu. Znaczna część handlu detalicznego ustąpiła miejsca sprzedaży w supermarketach i hipermarketach.

W analizie uwzględniono także sieci dyskontowe. Rozumiane jako placówki sprzedające towar w ograniczonym asortymencie i po znacznie obniżonych cenach. Ich główną strategią jest sprzedaż produktów pod własną marką. Pozwala to na pozycjonowanie w segmencie sprzedaży artykułów w niskich cenach. Tworzą marki własne. Często towar sprzedawany jest bezpośrednio z opakowań zbiorczych, bez wykładania go na półki, za to z palet transportowych. To w ogromnym stopniu pozwala na obniżenie bieżących kosztów działalności sklepu.

Osobną kategorię w analizie zajmują sieci sklepów osiedlowych. Niewielkie sklepy zlokalizowane głównie na osiedlach mieszkaniowych i działające pod jednym szyldem. W ostatnim czasie znacznie zyskują kosztem dyskontów, super i hipermarketów.

W tym miejscu, tytułem podsumowania, należy podkreślić, że w Polsce w ostatnich latach na rynku zaszła zmiana nie mająca precedensu w przeszłości. Ostro zatarła się różnica pomiędzy sieciami osiedlowymi, dyskontami, hipermarketami i supermarketami. Bez wyjątku wszystkie sieci, niezależnie od przypisanej z definicji formatu, agresywnie szukając kontaktu z klientem, coraz swobodniej przemieszczają się pomiędzy poszczególnymi kategoriami. Dyskonty, dla których do niedawna najważniejszym kryterium była cena, coraz częściej stawiają na markowe produkty i bardziej zamożnych klientów.

Dla odmiany hiper i supermarkety stawiają na własne marki. Przyjęły strategię dyskontów głównie z powodu niezadowalających wyników finansowych. Dodatkowo w ostatnim czasie klienci, coraz częściej wracają do zakupów w osiedlowych sklepach. Na bazie tego trendu, powstały sieci sklepów osiedlowych. Na mniejszy format stawiają zarówno detaliści, jak i hurtownicy zapewniający sobie szeroką sieć zbytu.

W UJĘCIU OGÓLNYM

Analiza „moralności płatniczej przygotowana przez wywiadownię gospodarczą Bisnode Polska jasno pokazuje, że sieci handlowe zaczęły opóźniać płatności. Do końca 2014 roku swoje zobowiązania płaciły regularnie. To przeszłość, bowiem w I kwartale 2015 roku nastąpiła gwałtowna zmiana. Spadła moralność płatnicza wszystkich formatów.