Ataki SCADA, czyli o włamaniach do systemów przemysłowych

Przeczytaj także: Nowy szkodliwy program Gauss

Systemy SCADA są stosowane w wielu różnych gałęziach przemysłu. Odpowiadają na przykład za sterowanie turbinami w elektrowniach czy prawidłowy transport ropy i gazu w sieciach przesyłowych. Na lotniskach są odpowiedzialne za działanie wykrywaczy metalu. Możemy je spotkać także w fabrykach, gdzie są odpowiedzialne za monitorowanie wielu procesów, m.in. nagrzewanie, wentylację czy zużycie energii elektrycznej. Ataki na takie systemy mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń instalacji przemysłowych, a w konsekwencji nawet do wyeliminowania z rynku danego przedsiębiorstwa. Właśnie dlatego są one jednymi z najbardziej destrukcyjnych narzędzi stosowanych przez hakerów. Z wyżej wymienionych powodów są też dla nich bardzo atrakcyjne.

To alarmujące, że dopiero wykrycie Stuxnetu uświadomiło firmom możliwe konsekwencje zainfekowania infrastruktury SCADA. Nie był on bowiem pierwszym znanym wirusem atakującym system przemysłowy. Medialny szum wokół ataku otworzył oczy opinii publicznej. Po raz pierwszy udowodniono, że zaawansowane robaki i wirusy mogą zniszczyć nie tylko cyfrowe dane na komputerach, ale także systemy chłodzenia reaktorów, procesy produkcji groźnych dla środowiska substancji chemicznych oraz sieć energetyczną. Wszystko to składa się na tzw. krytyczną infrastrukturę państwa. Jej destabilizacja to priorytet we współczesnej cyberwojnie, której celem jest przejęcie kontroli nad wrogim państwem.

Jaka jest historia ataków na systemy SCADA? Jak wyglądała ich ewolucja przed Stuxnetem i po? Znane ataki na sieci przemysłowe możemy sklasyfikować w trzech kategoriach:

Niepotwierdzone ataki celowane

1982: Pierwszy atak na systemy przemysłowe mógł się wydarzyć już w 1982 roku, a wszystko miało rozpocząć się za sprawą Vladimira Vetrova, pułkownika KGB i szpiega, który na początku lat 80. zdecydował się współpracować z NATO i wywiadem francuskim. Vetrov przekazał sprzymierzonym prawie 4000 tajnych dokumentów, w tym listę 250 aktywnych radzieckich szpiegów przemysłowych rozsianych po całym świecie. Informacje zawarte w teczkach Vetrova (ang. Farewell Dossier) sugerują, że Centralna Agencja Wywiadowcza USA (CIA), zamiast od razu zdemaskować agentów, postanowiła użyć fortelu. W efekcie do Związku Radzieckiego trafiło wiele specjalnie źle zaprojektowanych części, które następnie zostały użyte do budowy gazociągu Transsyberyjskiego (Urengoj–Surgut–Czelabińsk). Przypuszcza się, że do systemu SCADA odpowiedzialnego za sterowanie przesyłem gazu w rurociągu, który Rosjanie skopiowali od kanadyjskiej firmy, wprowadzono także konia trojańskiego, który spowodował słynną eksplozję. Żadna ze stron nigdy nie potwierdziła tego scenariusza, a akta Vetrova wspominają jedynie o celowo uszkodzonych turbinach.

1999: Istnieją doniesienia o ataku z roku 1999 na Gazprom, rosyjskiego potentata gazowego. Koń trojański, który miał trafić do systemu sterowania jednym z rurociągów za pośrednictwem wprowadzonego do organizacji kreta (podstawionej przez wrogą instytucję lub kraj osoby), miał na kilka godzin zakłócić przepływ gazu, ale nigdy nie został przez Gazprom potwierdzony.