Wskaźniki demograficzne: fakty, które myli świat

Przeczytaj także: Indeks niewiedzy. Zobacz, jak bardzo myli się opinia publiczna

A jak wypadli mieszkańcy innych państw?

Wiedza Polaków na temat badanych zjawisk oraz wskaźników demograficznych plasuje nas w czołówce krajów objętych badaniem. Tylko Irlandczycy i mieszkańcy Korei Południowej mylili się mniej. I tak…

1. Bogactwo jednego procenta najzamożniejszych: W krajach najbardziej rozwiniętych znacznie przecenia się majątek posiadany przez 1% najzamożniejszych. Osza-cowania mieszkańców Wielkiej Brytanii były najbardziej chybione – prawie dwukrotnie; ale także odpowiedzi respondentów z Francji, Australii, Belgii, Nowej Zelandii oraz Kanady bardzo odbiegały od rzeczywistych statystyk. Było jednak kilka krajów, w których mocno nie doszacowywano procentu bogactwa skupionego w rękach 1% najzamożniejszych: Peru, Indie, Izrael, Brazylia oraz Rosja, gdzie 1% najzamożniejszych posiada niewiarygodnie wysoki udział w bogactwie tego kraju, wynoszący 70%.

Poglądy na temat tego, jaki udział powinien przypaść najzamożniejszym, były bardzo zróżnicowane. W zdecydowanej większości dominowały oceny, że powinien być znacznie mniejszy niż ten, który istnieje faktycznie w danym kraju. W Rosji wystąpił największy rozdźwięk, gdzie uważano, że 1% najbogatszych powinien dysponować 23% bogactwa, podczas gdy faktycznie dysponuje 70% majątku kraju.
2. Otyłość i nadwaga: W prawie każdym kraju objętym badaniem nie doszacowuje się problemu wynikającego z nadmiernej wagi. Średnio podawano, że otyłość i nadwaga dotyczy 40% populacji, podczas gdy w rzeczywistości problem ten doskwiera ponad jej połowie (54%). Najmniej dokładni w ocenie tego zjawiska byli badani w Arabii Saudyjskiej, Turcji i Izraelu, nie doceniając jego zasięgu odpowiednio o 43, 33 i 33 pkt. procentowych. Wyjątek stanowiły Indie, Chiny i Korea Południowa, gdzie przeceniano występowanie zjawiska nadwagi i otyłości. Były to jednocześnie kraje, w których udział osób dotkniętych tym problemem był najmniejszy wśród krajów objętych badaniem.
3. Niereligijność: W krajach azjatyckich, takich jak Chiny, Japonia i Korea Południowa, mających największy odsetek osób niezwiązanych z religią, jego oszacowanie było najbardziej dokładne. W pozostałych krajach udział osób niezwiązanych z religią bardzo przeszacowywano: średnia wynosiła 37%, podczas gdy rzeczywisty odsetek to 18%. Szczególnie wyraźne jest to w Indiach (średnia odpowiedzi wynosiła 33%, a rzeczywisty odsetek poniżej 1%), ale także w wieku krajach Ameryki Południowej, takich jak Meksyk, Brazylia i Peru (gdzie przeceniano udział osób niezwiązanych z religią odpowiednio o 30, 27 i 25 pkt. procentowych), a także w niektórych krajach europejskich, takich jak Rosja (przeszacowanie o 29 pkt. proc.), Norwegia, Irlandia czy Serbia (po 28 pkt. proc.).
4. Imigracja: Respondentom z 32 krajów wydaje się, że poziom imigracji jest przeszło dwukrotnie wyższy niż w rzeczywistości – w ujęciu średnim zgadują oni, że 23% ludności ich kraju urodziło się za granicą, podczas gdy rzeczywisty wskaźnik to 10%. Najbardziej przeszacowują respondenci z krajów o relatywnie niskim odsetku imigrantów, takich jak Argentyna, Brazylia, Południowa Afryka, Indie, Meksyk, czy Peru – we wszystkich tych krajach populacje imigrantów przeszacowywano o ponad 20 pkt. procentowych. Ale także respondenci z krajów o najwyższym udziale imigrantów – Kanada i USA – byli bardzo niedokładni w swoich szacunkach. Jedynymi krajami, które nie doszacowują udziału imigrantów okazały się Arabia Saudyjska oraz Izrael.
5. Osoby w wieku 25-34 lata mieszkające z rodzicami: To pytanie było zadawane tylko w krajach rozwiniętych, gdzie dostępne są odpowiednie dane statystyczne. Mieszkańcy większości krajów znacznie przeszacowują udział młodych ludzi mieszkających razem z rodzicami (średnia rozbieżność wynosi 16 pkt. procentowych), zarówno w krajach takich jak Hiszpania, gdzie średnia oszacowania wynosiła 65% przy rzeczywistej proporcji 40%, jak i w Wielkiej Brytanii i Francji, gdzie oszacowania wynosiły odpowiednio 43% i 36%, a aktualne udziały 14 i 11%.
6. Średni wiek: Pomimo dużego zróżnicowania demograficznego państw objętych badaniem prawie wszędzie twierdzono, że populacja danego kraju jest starsza, niż ma to miejsce faktycznie. Średnia oszacowania dla wszystkich krajów wynosiła 50 lat, a rzeczywisty średni wiek to 37 lat. Najmniej dokładni byli respondenci z Brazylii, Turcji, Węgier i Indii, przeszacowujący średni wiek o ponad 20 lat.