Chiny pomogą Ameryce Łacińskiej

Przeczytaj także: Współpraca biznesowa z Chinami: 53% Polaków na "tak"

Intensyfikacja stosunków handlowych w ostatnich 15 latach

Chiny są obecnie drugim (po Stanach Zjednoczonych) źródłem importu dla Ameryki Łacińskiej oraz trzecim (po Stanach Zjednoczonych i Unii Europejskiej) rynkiem zbytu dla jej eksportu. W 2014 r. wartość eksportu Brazylii, Meksyku, Argentyny, Kolumbii, Chile, Peru i Ekwadoru (generujących ok. 88 proc. PKB regionu) do Chin wyniosła 83,3 mld USD, podczas gdy wartość importu z Chin była równa 152,2 mld USD.

Brazylia jest największym w Ameryce Łacińskiej partnerem Chin pod względem wymiany handlowej, której wartość w 2014 r. wyniosła ok. 78 mld USD. Chiny są głównym odbiorcą brazylijskiego eksportu; jej wartość stanowi 18 proc. całego eksportu tego kraju ogółem, generując jednak zaledwie 1,7 proc. łącznego PKB Brazylii.

W sferze handlowej zależność Chile od Chin jest najwyższa w całym regionie Ameryki Łacińskiej. W 2014 r. 24,4 proc. łącznego eksportu Chile trafiło do Chin, co stanowiło równowartość 7,1 proc. PKB tego kraju. Z kolei Meksyk wykazuje ogólnie najmniejszą tendencję do zależności od chińskiego popytu, gdyż eksport do Chin stanowi zaledwie 0,5 proc. PKB Meksyku. Natomiast jeżeli chodzi o import chińskich produktów, Meksyk jest jednym z ich głównych odbiorców w całym regionie.

Ameryka Łacińska stała się głównym dostawcą podstawowych produktów do Chin, ale została za to zalana tanim importem. W latach 2009–2013 pięć głównych produktów eksportowanych z krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów (LAC) do Chin były produktami podstawowymi. Odpowiadały one za 71 proc. łącznego wywozu z tego regionu, podczas gdy pięć najważniejszych produktów eksportowanych przez Chiny do krajów LAC stanowiło 24 proc. jej łącznego wywozu. Struktura eksportu z krajów Ameryki Łacińskiej ma charakter bardziej skonsolidowany i dominujący udział mają produkty o niskiej wartości dodanej, podczas gdy eksport z Chin jest bardziej zróżnicowany i obejmuje produkty o wyższej wartości dodanej.

Przyszłość handlu rysuje się w mniej kolorowych barwach

Coface szacuje, że w najbliższych latach wzrost chińskiego PKB będzie coraz słabszy i wyniesie 6,2 proc. w 2016 r. (w porównaniu z 6,9 proc. w 2015 r.), to znaczy, będzie dużo niższy niż średni roczny wzrost na poziomie 10 proc., który charakteryzował poprzednią dekadę. Ameryka Łacińska wydaje się być jednym tych regionów świata, które zostały najbardziej dotknięte przez spowolnienie w Chinach, co dotyczy zwłaszcza sfery handlowej i na co mają wpływ także niskie ceny surowców. Sytuację tę częściowo wyjaśnia także ograniczenie dynamiki w Państwie Środka.

Chiny mogą także doświadczyć spadku udziału w rynku ze względu na gorszą konkurencyjność, co można tłumaczyć mającym miejsce w ostatnich latach wzrostem wynagrodzeń powyżej poziomu wydajności oraz umacnianiem się juana. Rosnące przez ostatnie dziesięć lat koszty pracy w Chinach ograniczyły korzyści wynikające z prowadzenia produkcji w tym kraju. Przez wiele lat był on znany ze swojej względnie taniej siły roboczej. Dzięki niej udało się poprawić konkurencyjność chińskich towarów, co wyjaśnia wysoki wzrost eksportu do Ameryki Łacińskiej. Rzeczywistość jednak się zmieniła, zwłaszcza z uwagi na fakt, że Chiny nie są członkiem Partnerstwa Transpacyficznego, którego celem jest ograniczanie barier handlowych i promowanie handlu między państwami-sygnatariuszami.