Tydzień 5/2006 (30.01-05.02.2006)

Przeczytaj także: Tydzień 4/2006 (23-29.01.2006)

• Rządowa prognoza wzrostu gospodarczego Niemiec w 2006 roku została podniesiona z 1,2% r/r do 1,4% r/r. Rząd nie wyklucza korekty tego wskaźnika w górę nawet do 2% r/r.
• W 2005 roku po raz pierwszy rozdzielono całość unijnych funduszy przeznaczonych na programy pomocowe (struk­turalne, spójnościowe oraz ISPA). Jest to kwota 33,1 mld euro. Polska otrzymała ok.1 mld euro (bez dopłat rolnych).
• Coraz silniejsze są naciski, by Unia skoordynowała swoją politykę energetyczną oraz inwestycje zmierzające do zwięk­szenia bezpieczeństwa energetycznego Europy. Jako pierwsze inwestycje mają być popierane: budowa gazociągu Na­bucco (ze złóż nad Morzem kaspijskim i z Iranu do Europy) oraz budowa kilku terminali gazu płynnego.
• Komisja Europejska przewiduje, że dzięki unijnym funduszom pomocowym powstanie ok. 2,5 mln nowych stanowisk pracy.
• Kolejny etap sporu Unii z USA. Tym razem chodzi o tzw. poprawkę Byrda, która umożliwia przekazywanie firmom części kwot z ceł antydumpingowych nakładanych na towary importowane do USA. W ciągu poprzednich 5 lat amery­kańskie firmy z tego tytułu otrzymały ok. 1,2 mld USA. Po przegranej w trybunale WTO (skargę wniosła Unia), USA były zobowiązane znieść te korzyści dla swoich firm, lecz Kongres podjął decyzję o wprowadzeniu jej w życie dopiero w 2009 roku. Unia będzie więc dalej stosować sankcje w zakresie określonym przez WTO. Jest też rewanż. USA wniosły skargę, bo walijski rząd przeznaczył... 5,2 mln GPB na przyuczenie pracowników do produkcji A350.
• Gazprom działa równocześnie na kilku frontach. Po przeforsowaniu koncepcji rurociągu po dnie Bałtyku teraz angażu­je się w budowę bałkańskiego rurociągu z bułgarskiego Burgas do greckiego Aleksandropolis (długości 280 km).
• W ostatnim okresie Ukraina pobrała z rurociągów ok. 326 mln m³ gazu więcej, kosztem gazu przewidzianego dla krajów unijnych. Tym rurociągiem płynie dziennie ok. 500 mln m³gazu dziennie do krajów unijnych.
• Planowane podpisanie ukraińsko-rosyjskiego porozumienia w sprawie dostaw gazu i sposobów jego rozliczania (na bazie uzgodnień poczynionych 4 stycznia br) zostało częściowo doprowadzone do finału. . Jej ważnym elementem jest stworzenie przez Gazprom i ukraiński Naftohaz wspólnego przedsiębiorstwa Gazenergo dostarczającego gaz ukraińskim odbiorcom. Zapewnia ono dostawy gazu do Ukrainy do 2010 roku.(w tym roku 34 mld , a w następnych latach 50 mld m³gazu rocznie).
• Białoruś opublikowała wyniki gospodarcze za rok ubiegły: wzrost PKB 9% r/r, inflacja na poziomie 8% i wzrost real­nych dochodów ludności na poziomie 8%.
• Niemiecki koncern E.ON-Ruhrgas jest strategicznym partnerem Gazpromu i kontroluje 10% akcji tego rosyjskiego koncernu gazowego.
• Po raz pierwszy od 2000 roku Fiat osiągnął w roku ubiegłym zysk netto w wysokości 1,42 mld euro czystego zysku (w 2004 miał stratę 1,58 mld euro). Jednak nie należy łudzić się. To rezultat tego, że w zeszłym roku włoski koncern otrzymał 1,55 mld euro odszkodowania od GM w zamian za zwolnienie do przejęcia Fiat Auto. Tworzą go także wpły­wy ze sprzedaży majątku firmy, np. udziałów w firmie energetycznej Edison. Także banki zamieniły udzielone koncer­nowi pożyczki na akcje koncernu. W rezultacie zadłużenie grupy Fiata na koniec 2005 roku spadło do 18,5 mld euro z 25,4 mld euro na koniec 2004 roku.

Komentarz do wydarzeń gospodarczych

---

KOLEJNY EUROPEJSKI SPÓR POLSKIEGO RZĄDU Z UNIJNYM INWESTOREM

Narasta temperatura sporu pomiędzy Unicredito, a polskim rządem wokół planowanej przez Włochów fuzji Pekao SA i BPH. W roku 1999 konsorcjum włoskiego Unicredito i niemieckiej firmy ubezpieczeniowej Allianz kupiło pakiet 52% akcji Pekao SA za kwotę ok. 3,5 mld zł (ok. 1 mld USD). Dziś te akcje mają wartość ok. 15 mld zł (ponad 4,5 mld USD), z rocz­nymi zyskami dla in­westora rzędu 1,2-1,5 mld zł. W wyniku niedawnej fuzji Unicredito z niemieckim HVB, Włosi stali się też inwestorami w drugim polskim banku BPH. Postanowili połączyć oba banki i dysponować na polskim rynku potencjałem wartym 20% polskiego rynku finansowego.

Fuzja na rynku polskim Pekao SA i BPH wymaga zgody rządu polskiego i Komisji Europejskiej. Włoski inwestor uzyskał taką zgodę od organów unijnych, podczas gdy polski rząd nie tylko nie wyraził takiej zgody, ale zażądał pozbycia się przez niego ak­cji BPH. W powstałym sporze Unicredito uzyskał też wsparcie tak wpływowego ośrodka władzy gospodarczej w Unii jakim jest Komisja Europejska.

Włosi przejmując w 1999 roku Pekao SA zobowiązali się do nieinwestowania w inny, konkurencyjny bank polski. Ten zapis jest teraz podstawą żądania polskiego rządu, by Włosi pozbyli się udziałów w BPH. MSP daje im termin 3-miesięczny na realizację tego zobowiązania. W przeciwnym razie polski rząd grozi unieważnieniem sprzedaży Pekao SA. Oznacza to ... renacjonalizację banku, co w opinii ekspertów (oceniających taką operację z wielu punktów widzenia) wydaje się być niere­alne.

Podstawą sporu formalnego jest wyjaśnienie prawnych podstaw obecnie obowiązujących w Unii. Umowę sprzedaży Pekao SA zawarto w 1999 roku na 5 lat przed wejściem Polski do Unii. Jednak po wejściu Polski do Unii to komisja Europejska wydaje zgodę na tego typu fuzje, a taka zgodę Unicredito uzyskało. Problem sprowadza się więc do wyjaśnienia, które prawo jest w tej sytuacji ważniejsze.

To kolejny spór, w którym stroną jest zagraniczny inwestor, po którego stronie wypowiedziała się Komisja Europejska, a którego drugą stroną jest polski rząd. Mimo, że spór z Eureko o PZU przegraliśmy przed międzynarodowym arbitrażem i teraz jest on przed­miotem oceny sądu, a wysokie żądania dotyczące odszkodowania za niedotrzymanie zobowiązań mogą zdestabilizować polski budżet , to trzeba być świadomym, że konflikt z Unicredito jest znacznie poważniejszy.

Od strony zasad Włosi uważają sprawę za klarowną. W ramach Unii obowiązuje swoboda przepływu kapitału, a jedynie Komisja Europejska ma prawo oceniać zagrożenia dla konkurencji na rynku i wyrażać zgodę na fuzje. Rząd polski swoje stanowisko opiera na prawie polskim i zawartej umowie. Wiele wskazuje na to, że jeśli nie zostanie zawarty kompromis, to spór trafi do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.