Roboty publiczne za niezapłacone alimenty. Tego chcą Polacy

Przeczytaj także: Dłużnicy alimentacyjni winni są państwu ponad 8 mld zł

Choć w zdecydowanej większości ankietowani potępiają niepłacących na dzieci, to jednak gotowi są ich też usprawiedliwić. Co piąta osoba uważa, że na unikanie alimentacji nie ma żadnego wytłumaczenia, a dwie trzecie, że jest. Co może usprawiedliwić niepłacenie? Przede wszystkim utrata stałego źródła dochodów (78 proc.), pogorszenie się sytuacji materialnej i zbyt małe dochody w stosunku do zasądzonych alimentów (po ok. 50 proc. wskazań). Ale już z pewnością nie narodziny dziecka w nowym związku – powód ten uznało jedynie 9 proc. respondentów.

Niewielu ma świadomość, że za długi alimenciarzy płacimy wszyscy

Prawdopodobnie opinie na temat unikających płacenia alimentów byłyby jeszcze bardziej radykalne, gdyby tylko ankietowani mieli świadomość na jaką liczbę dzieci rodzice nie płacą alimentów i ile w konsekwencji państwo wydaje na ten problem. Tymczasem, jak pokazuje badanie, nie mają o tym pojęcia.

Na liczbę ok. 1 miliona niealimentowanych dzieci wskazuje zaledwie 14 proc. ankietowanych. Większość badanych myśli, że jest dzieci jest mniej, a ponad 40 proc. od razu przyznaje, że się nie orientuje. 17 proc. wie, że państwo pomaga jednej trzeciej niealimentowanych dzieci. Pozostali rozkładają się na równe grupy przekonanych, że albo pomoc dostaje mniejszy odsetek potrzebujących, albo większy.

Uderzający w badaniu jest również brak wiary Polaków w pomoc państwa na tym polu. 68 proc. ankietowanych jest przekonanych, że państwo nieskutecznie wspiera niealimentowane dzieci. Jeszcze większy odsetek ankietowanych (70 proc.) uważa, że państwo nie potrafi skutecznie egzekwować alimentów. Rzeczywistość potwierdza opinie badanych, ponieważ egzekucja alimentów faktycznie wygląda w Polsce źle. Ściągalność długów alimentacyjnych z dłużników, których wyręcza Fundusz, wynosi ok. 14 proc., a ogólnie – jak szacują to organizacje kobiece – jest to ok. 17 procent.

Jedynie co 25-ty respondent (4 proc. ankietowanych) jest w stanie wskazać prawidłową kwotę pomocy państwa dla niealimentowanych dzieci. 39 proc. nawet nie próbowało określić kwoty, a 38 proc. jest przekonanych, że ten koszt nie przekracza rocznie 100 mln zł. Tymczasem państwo rokrocznie z Funduszu Alimentacyjnego wydaje na świadczenia alimentacyjne ok. 1,5 mld zł, do tego dochodzi niecałe 200 mln zł na koszty obsługi Funduszu. Trzeba przy tym zaznaczyć, że kryteria wypłat z Funduszu sprawiają, że z kwoty 1,5 mld zł korzysta jedynie ok. 330 tys. dzieci. Pozostałe ponad 600 tys. niealimentowanych dzieci nie otrzymuje pomocy państwa. Na dodatek ich niesolidni rodzice sporadycznie trafiają do rejestru dłużników BIG, bo opiekunowie dzieci nie mają świadomości, że mogą ich tam wpisać. Podczas gdy gminy wyręczające rodzica w wypłacie świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego są zobowiązane zgłosić rodzica dłużnika do wszystkich Biur Informacji Gospodarczej w kraju.

- Dziś państwo łoży na utrzymanie dzieci rodziców, którzy nie płacą alimentów i ukrywają dochody zatrudniając się na czarno. Za kilkanaście, kilkadziesiąt lat ludzie ci znów wyciągną rękę po pieniądze do państwa, bo nie będę mieli z czego żyć na emeryturze – zwraca uwagę Sławomir Grzelczak.

W liczbie ponad 1,5 mln bezrobotnych prawie 900 tys. stanowią osoby długotrwale bezrobotne. Większość z nich nie jest zainteresowana podjęciem legalnej pracy, po części ze względów podatkowych ale również ze względów egzekucyjnych. Według danych GUS w 2013 r. w Polce pracowało na czarno 1 078 tys. osób. Straty PKB z tego tytułu szacowane są na 14,5 proc.