Gospodarstwa domowe w 2015 roku

Przeczytaj także: Gospodarstwa domowe w 2016 roku

Największą powierzchnią użytkową mieszkań dysponowały gospodarstwa domowe rolników – 121,8 m2. Z kolei największa powierzchnia użytkowa na 1 osobę przypada na gospodarstwa domowe emerytów (36,5 m2) oraz rencistów (36,0 m2), co wiąże się z mniejszą liczbą osób w gospodarstwie domowym, zaś najmniejsza na gospodarstwa domowe pracowników (23,6 m2). Różnice w stosunku do roku 2014 są niewielkie.

Wielkość mieszkań użytkowanych przez gospodarstwa domowe była zróżnicowana ze względu na poziom dochodów gospodarstwa. W przypadku gospodarstw domowych o najwyższych dochodach (V grupa kwintylowa), zajmowana powierzchnia była nieznacznie mniejsza (76,8 m2) niż w gospodarstwach o najniższych dochodach (I grupa kwintylowa) – 80,6 m2, jednak ich członkowie dysponowali blisko 2 razy większą powierzchnią przypadającą na jedną osobę (37,5 m2 wobec odpowiednio 19,3 m2)5.

Powierzchnia mieszkań użytkowanych przez gospodarstwa domowe maleje wraz ze wzrostem liczby mieszkańców danej miejscowości. Przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkań położonych na wsi zajmowana przez gospodarstwo domowe wynosiła 99,3 m2 i była o około 39 m2 większa niż zlokalizowanych w miastach liczących co najmniej 500 tysięcy mieszkańców. Gospodarstwa domowe na wsi dysponowały też największą powierzchnią użytkową przypadającą na 1 osobę (29,6 m2 wobec ok. 26,6 m2 w miastach liczących co najmniej 500 tys. mieszkańców).

Około 36% gospodarstw domowych na wsi i nieco ponad 29% w miastach zamieszkiwało w mieszkaniach wybudowanych w 1960 r. lub wcześniej.

Wyposażenie mieszkań w instalacje techniczno-sanitarne systematycznie poprawiało się.

99,3% gospodarstw domowych zajmowało mieszkania wyposażone w wodociąg, 97,4% w ustęp spłukiwany i 96,4% w łazienkę. Wskaźniki te minimalnie poprawiły się w odniesieniu do 2014 roku, za wyjątkiem wyposażenia w wodociąg (minimalny spadek o 0,1 p. proc.)

Najlepiej wyposażone w instalacje techniczno-sanitarne były mieszkania gospodarstw domowych pracujących na własny rachunek oraz gospodarstwa pracowników, a najsłabiej gospodarstwa rencistów. Największa różnica pomiędzy gospodarstwami pracujących na własny rachunek, a gospodarstwami rencistów wystąpiła w przypadku centralnego ogrzewania (10,7 p. proc.), gazu (7,0 p. proc.), ciepłej wody bieżącej (6,9 p. proc.) oraz łazienki (5,8 p. proc.) i ustępu spłukiwanego bieżącą wodą (4,4 p. proc.).

Gospodarstwa domowe mieszkające w miastach lepiej wypadły pod względem wyposażenia w instalacje sanitarno-techniczne niż gospodarstwa zamieszkujące wieś. Największa różnica w tym zakresie wystąpiła w przypadku centralnego ogrzewania (4,7 p. proc.), ciepłej wody bieżącej (3,8 p. proc), łazienki (3,4 p. proc) oraz ustępu spłukiwanego wodą bieżącą (3,3 p. proc.).

Istnieje wyraźna zależność między dochodami gospodarstwa, a wyposażeniem w instalacje techniczno-sanitarne. Jedynym wyjątkiem jest gaz, z którego najrzadziej korzystają najbogatsze gospodarstwa.

Subiektywna ocena sytuacji materialnej gospodarstw domowych

W roku 2015 utrzymała się tendencja wzrostu odsetka gospodarstw oceniających swoją sytuację materialną jako raczej dobrą albo bardzo dobrą (28,5% gospodarstw domowych wobec 27,1% w 2014 r.) oraz obniżania się odsetka gospodarstw postrzegających ją jako raczej złą albo złą (15,7% wobec 17,8% w 2014 r.).

Wszystkie grupy społeczno-ekonomiczne (poza gospodarstwami rolników) oceniały w 2015 r. swoją sytuację materialną nie gorzej, a często lepiej niż w 2014 r. Nadal najlepiej oceniały swoją sytuację materialną (bardzo dobrze lub raczej dobrze) gospodarstwa domowe pracujących na własny rachunek – 52,4% (w 2014 – 48,7%) oraz gospodarstwa domowe pracowników – 32,3% (w 2014 – 30,3%). Największy odsetek ocen złych lub raczej złych odnotowano ponownie wśród gospodarstw domowych rencistów (34,3%), należy jednak podkreślić, że sytuacja w tej grupie społeczno-ekonomicznej poprawiła się - jest to wynik o 3,1 p. proc. niższy niż w 2014 r.

Subiektywna ocena sytuacji materialnej gospodarstw domowych jest zróżnicowana ze względu na miejsce zamieszkania gospodarstwa. Gorzej oceniają swoją sytuację materialną gospodarstwa mieszkające na wsi, niż mieszkańcy miast, a zwłaszcza tych największych, o liczbie mieszkańców 500 tysięcy lub więcej. Prawie 2/5 (38,1%) gospodarstw domowych w miastach o liczbie mieszkańców 500 tysięcy lub więcej i niemal co czwarte (22,9%) gospodarstwo na wsi, uznało swoją sytuację materialną za raczej dobrą albo bardzo dobrą. Natomiast sytuację materialną za raczej złą lub złą uznało 13,6% gospodarstw domowych zamieszkujących w miastach o liczbie mieszkańców 500 tysięcy lub więcej i 16,5% na wsi.