Obywatelstwo ekonomiczne - szansa na rozwój czy zagrożenie?

Przeczytaj także: Dlaczego inwestorzy patrzą na Kraków?

Inwestycja w nieruchomości wynosi 200 000 USD i więcej. Można ją odsprzedać za kilka lat, ale prawdopodobnie nie otrzyma się pełnego zwrotu pieniędzy. Opcja nieruchomości wiąże się z dodatkowymi opłatami rządowymi. Atutem Saint Kitts jest szybki czas uzyskania paszportu, bo około 45 dni, jeśli ma się uzasadniony powód, a od niedawna oferuje się bezwizowe wjazdy do Rosji. Państwo straciło swój paszportowy blask, kiedy w 2014 r. utraciło prawo bezwizowego wjazdu do Kanady.

Paszport Dominiki wyróżnia się jakością, ale i ceną. Obecnie jego wartość to 100 000 USD. Tańsze wydaje się tylko Belize. Przywileje paszportowe są podobne do tych z Saint Kitts i Nevis, z wyjątkiem prawa bezwizowego wjazdu do Rosji. Dominika wymaga od obywateli ekonomicznych podstawowej znajomości angielskiego. Podlega ona kontroli.

Najbardziej interesującymi atutami Grenady jest bezwizowy dostęp do Rosji i Chin, a także to, że jako jedyne karaibskie państwo posiada program paszportowy, który jest częścią amerykańskiego programu traktatowego E-2. Zasadniczo oferuje uproszczoną procedurę do pobytu w USA dla właścicieli firm, co czyni ją jeszcze bardziej atrakcyjną. Grenada w zamian za obywatelstwo proponuje darowiznę w wysokości 150 000 USD dla jednej osoby lub 200 000 USD dla pary małżeńskiej. Można także kupić zatwierdzone nieruchomości o wartości 350 000 USD.

Saint Lucia oferuje najnowszy program obywatelski na Karaibach. Obecnie darowizna za obywatelstwo wynosi 100 000 USD – tyle samo co na Dominice. Saint Lucia pozwala również inwestować w nieruchomości lub rozpocząć działalność gospodarczą. Oferuje też świadczenia dla rodzin – darowizny i opłaty uwzględniają włączenie do wniosku rodziców zależnych. W przypadku kupna nieruchomości wymagana jest wartość 300 000 USD. Przy opcji inwestycji biznesowych wymaga się 3,5 mln USD i utworzenia trzech miejsc pracy.

W styczniu 2017 r. Turcja wprowadziła program obywatelstwa gospodarczego w celu wsparcia kulejącej gospodarki. Nieco wcześniej turecka lira pogrążyła się w stosunku do dolara amerykańskiego, a akty terroryzmu spowodowały, że sprzedaż nieruchomości w Stambule spadła do najniższego poziomu. Chcąc ponownie przyciągnąć inwestorów, turecki rząd postanowił zaoferować obywatelstwo milionom inwestorów.

Oferta była prosta: inwestycja miliona dolarów w nieruchomości i uzyskanie obywatelstwa. Jedynym zastrzeżeniem było ograniczenie tytułu własności zmuszające nabywcę do posiadania nieruchomości przez trzy lata. W niektórych przypadkach możliwe było uniknięcie podatku VAT przy zakupie nieruchomości, co zmniejszało koszty.

Inne opcje przewidywały inwestycje kapitałowe w wysokości 2 mln USD lub po prostu zdeponowanie 3 mln USD w tureckim banku albo zatrudnienie 100 pracowników. Każda z tych inwestycji powinna trwać co najmniej przez trzy lata.

W związku z tym, że lira turecka wciąż jest słaba, a stopy procentowe wysokie, rząd zgodził się w 2018 r. na radykalne obniżenie ceny nieruchomości w zamian za obywatelstwo do 300000 USD, co czyni ofertę konkurencyjną. Początkowo program był skierowany do bogatych Arabów, ale obniżka kosztów inwestycji przyciągnie i inne osoby.

Wnioski

Trudno na podstawie pobieżnego przeglądu wskazać najlepszy program obywatelstwa ekonomicznego. Wszystko zależy od oczekiwań klienta i jego możliwości. Dla tych, których „goni” czas, dobrym rozwiązaniem może być Malta, Dominika i St. Lucia. Dla tych, którzy nie ścigają się z nim – atrakcyjne mogą okazać się inne lokalizacje. Jeśli chce się mieć prawie 100% gwarancji uzyskania obywatelstwa w ciągu 4-12 miesięcy, powyższe programy są interesujące. Kluczem do uzyskania drugiego paszportu jest pewność legalizmu, a więc ważne jest unikanie oszustw i opłacania skorumpowanych urzędników.

Dobry program musi spełnić kilka kryteriów. Po pierwsze musi być stosunkowo szybki. Malta jest jedynym programem na tej liście, który zajmuje więcej niż kilka miesięcy. Po drugie musi być towarem. Oznacza to, że każdy może wziąć udział w paszportowej „konkurencji”. Chodzi też o to, aby nie był podatny na polityczne kaprysy. Po trzecie program powinien być dobrze zorganizowany. Oznacza to stałe kwoty inwestycji i wyraźną ścieżkę do obywatelstwa. Programy CBRI działają niemal jak biznes – każdy kraj, który oferuje mętną ścieżkę do drugiego paszportu, winien być brany pod lupę i zaliczany do innej kategorii. Wreszcie program musi być legalny, czyli zgodny z prawem kraju oferującego i prawem międzynarodowym.

Trudno wyobrazić sobie wybór obywatelstwa bez porady wyspecjalizowanych prawników.