Polscy seniorzy w różowych okularach?

Przeczytaj także: Ponad połowa seniorów wspiera swoje dorosłe dzieci

O tym, jakie nastawienie do życia towarzyszy polskim seniorom, w znacznej mierze decyduje ich wiek. Najbardziej optymistyczne są osoby pomiędzy 65 a 79 rokiem życia, a najmniej respondenci, którzy przekroczyli 80-tkę. Tak jednak czy inaczej, w całej badanej grupie jednoznacznie negatywny stosunek do rzeczywistości ma jedynie 7% ankietowanych.

Na pytanie o stan zdrowia 4 na 10 badanych odpowiada, że jest on dobry, ale jednocześnie co trzeci ocenia go negatywnie. Pesymizm uwidacznia się szczególnie w grupie osób samotnych. Wśród tych, którzy swojemu zdrowiu mają mało do zarzucenia przeważają mężczyźni oraz osoby przed 79 rokiem życia.

Prawie połowa badanych deklaruje, że żyje na średnim poziomie, ale niemal co trzecia osoba musi na co dzień bardzo oszczędnie gospodarować, a 1 na 10 respondentów nie starcza nawet na podstawowe potrzeby. Kobiety i osoby mieszkające samotnie częściej oceniają, że żyją bardzo skromnie, mężczyźni natomiast częściej oceniają swoją sytuację materialną jako dobrą.

Za najważniejsze osoby w swoim życiu badani najczęściej uznają członków rodziny – przede wszystkim dzieci, a także współmałżonków. Przyjaciele są szczególnie ważni dla osób, które mieszkają samotnie – być może osoby takie mają mniejszy kontakt z rodziną, a w związku z tym poszukują bliskości w relacjach przyjacielskich. Są także osoby, które zadeklarowały, że nie mają osób, które mogłyby określić jako „najważniejsze w życiu” – w tej grupie przeważają osoby samotne oraz osoby powyżej 80 roku życia.

Z naszego badania wyłania się zarówno pozytywny, jak i negatywny obraz polskich seniorów. Z jednej strony są optymistami – zwłaszcza ci młodsi, przed 80-tym rokiem życia. To taki czas, kiedy zazwyczaj jeszcze zdrowie w miarę dopisuje, mobilność jest większa, w związku z tym łatwiej o kontakty z rodziną czy przyjaciółmi. Gorzej sytuacja wygląda u osób najstarszych, których stan zdrowia jest gorszy i nie pozwala na życie towarzyskie. Wtedy osoby, które mieszkają same często spędzają czas w samotności, co może przekładać się na ich gorsze nastawienie do życia – komentuje Sonia Łoszewska, badaczka z ARC Rynek i Opinia.

Wiele osób po 80. czy 90. roku życia nie ma już ani rodziny, ani przyjaciół. Skazani na samotność tracą sens życia. Nie wychodzą z domu, nie mają z kim porozmawiać, ani do kogo zadzwonić. Dopada ich apatia, brak apetytu oraz strach przed jutrzejszym dniem. Pewnie to, w największej mierze, jest przyczyną tego, że w tej grupie optymistów jest dużo mniej. Na szczęście Stowarzyszenie mali bracia Ubogich zapewnia im wolontariuszy, którzy troszczą się o nich i sprawiają, że życie staje się bardziej przyjazne. Można powiedzieć, że wolontariusze mbU to czasami tacy „przyszywani wnuczkowie” naszych podopiecznych – komentuje Joanna Mielczarek, Dyrektor Stowarzyszenia mali bracia Ubogich.

Informacja o badaniu
Badanie „Sytuacja społeczna osób w wieku 65+” zostało zrealizowane przez agencję badawczą ARC Rynek i Opinia na zlecenie Stowarzyszenia mali bracia Ubogich metodą CATI (ankiety telefoniczne) na próbie N=600 respondentów w wieku 65+, mieszkających w miastach. Badanie zostało zrealizowane w kwietniu 2018 roku.