Styl zarządzania nie ma płci

Przeczytaj także: Kariera zawodowa kobiet ciągle pełna barier

Zarządy ciągle nie są miejscem, gdzie kobiety miałyby silną reprezentację - 84 proc. respondentów badania Hays zadeklarowało, że najwyższe stanowisko w ich firmie piastuje mężczyzna. Nie inaczej, choć w tym przypadku skala zjawiska jest nieco mniejsze, jest w przypadku stołków menedżerskich (60 proc.). Dominacja kobiet staje się zauważalna dopiero na stanowiskach specjalistycznych w ramach podległych menedżerom zespołów - tu prawie połowa respondentów wskazała, że większość ich współpracowników w zespole to panie.

Większa reprezentacja mężczyzn na kluczowych stanowiskach jest więc faktem. Mimo to globalne badania nad różnorodnością dowodzą, że na tle innych państw sytuacja kobiet na polskim rynku pracy wcale nie prezentuje się najgorzej. W tegorocznej edycji opracowanego przez PwC raportu „Women in Work Index” uplasowała Polskę na silnej, ósmej pozycji pośród 33 krajów OECD. Wnioski publikacji jasno wskazują, że w Polsce obserwowana jest stosunkowo niewielka różnica w zarobkach kobiet i mężczyzn, a także występuje niska stopa bezrobocia wśród kobiet.

Co ciekawe, o ile styl zarządzania niekoniecznie determinowany jest przez płeć, o tyle płeć menedżera w pewnym stopniu określa kształt zespołu. Z badań Hays wynika, że kobiety chętniej budują zespoły żeńskie. W przypadku 71% respondentów, których przełożonym jest kobieta, zespół składa się w większości z pań. Gdy przełożonym jest mężczyzna zespół częściej stanowią panowie, aczkolwiek odsetek respondentów wskazujących na to zjawisko jest mniejszy.

SIŁA RÓŻNORODNOŚCI

Również niezależnie od płci, menedżerowie tak samo dbają o plany rozwoju swoich pracowników oraz możliwość osiągnięcia indywidualnych celów. Niewielkie różnice widoczne są w sposobach realizacji tych planów. O ile wszyscy menedżerowie tak samo często dają pracownikom możliwości udziału w szkoleniach zewnętrznych, o tyle przełożone częściej proponują swoim zespołom doradztwo lub mentoring, organizują wewnętrzne sesje wymiany wiedzy i wykazują większą otwartość na rozmowę o perspektywach awansu. Dzięki temu członkowie zespołów zarządzanych przez panie częściej mają poczucie, że ich plany zawodowe i ambicje są słyszane i rozumiane w organizacji.

Mimo większego poczucia bycia wspieranym i rozumianym, większe zadowolenie z pracy deklarują członkowie zespołów zarządzanych przez mężczyzn. Różnica nie jest jednak spektakularna, ponieważ wobec 70% zadowolonych pracowników zespołów zarządzanych przez panów, o takiej samej satysfakcji mówi 65% członków zespołów kierowanych przez kobiety.

PRZYKŁAD IDZIE Z GÓRY

Rosnący rok do roku poziom zadowolenia wpływa na to, że kobiety mają coraz większy apetyt na sukces. Nadal jednak to mężczyźni częściej dążą do objęcia wyższych stanowisk – dla 21 proc. mężczyzn (wobec 12 proc. kobiet) główną aspiracją zawodową jest poziom dyrektora zarządzającego lub prezesa, dla 27 proc. stanowisko dyrektorskie, a dla 12 proc. (wobec 8 proc. kobiet) rola właściciela firmy. Okazuje się, że te aspiracje przekładają się na członków zespołów zarządzanych przez kobiety i mężczyzn. Członkowie zespołów zarządzanych przez mężczyzn komunikują wyższe aspiracje niż członkowie zespołów zarządzanych przez panie.

– Płeć determinuje również podejście do elastyczności w pracy – cenionej coraz bardziej przez ogół pracowników, niezależnie od pokolenia do którego należą. Jednak elastyczność okazuje się nieco bliższa kobietom. Może to wynikać z większej konieczności godzenia zobowiązań zawodowych i prywatnych przez panie, które nadal w życiu rodzinnym pełnią wiodącą rolę i więcej czasu poświęcają opiece nad dziećmi – komentuje Paulina Łukaszuk, Communications Manager w Hays Poland.

Nie zmienia to jednak faktu, iż pracownicy równie często korzystają z dostępnych rozwiązań pracy elastycznej – bez względu na płeć przełożonego.

SIŁA STEREOTYPU

Kobieta jest ugodowa i troszczy się o innych, podczas kiedy mężczyzna krzyczy i dużo wymaga? Z badań wynika, że to stereotyp. Występują pewne różnice w stylach zarządzania, natomiast wynikają one nie z płci szefa, lecz z faktu, iż kobiety wciąż stanowią mniejszość na stanowiskach zarządczych i tym samym stanowią mniejszą grupę porównawczą. W Polsce kobiety stanowią zaledwie kilka procent prezesów firm, niewiele ponad 10 proc. składu zarządów, a ponad 60 proc. organizacji nie ma żadnej kobiety w zespole zarządzającym. Podobnie wygląda sytuacja na stanowiskach menedżerskich.

Tymczasem różnorodność pozwala na tworzenie lepszych produktów i usług.

– Dzięki dyskusji, ścieraniu się odmiennych punktów widzenia i współpracy, dochodzi do podejmowania trafniejszych decyzji. Sam proces jest znacznie ciekawszy – twierdzi Agnieszka Kolenda, Executive Director w Hays Poland. – Różnorodność w zespole to także nowe sposoby rozwiązywania istniejących wyzwań i odkrywanie nowych obszarów biznesowych. Obecność kobiet w poszczególnych zespołach i na stanowiskach kierowniczych jest jednym ze środków do osiągnięcia tego celu – dodaje.

Na szczęście coraz więcej sygnałów świadczy o poprawiającej się sytuacji. Firmy chętnie odpowiadają na potrzeby i oczekiwania swoich pracownic. Coraz więcej organizacji realizuje inicjatywy wspierające rozwój zawodowy w miejscu pracy – bez względu na płeć. Pracodawcy widzą coraz wyraźniej, że różnorodność w strukturze firmy to jednak nie tylko dobra praktyka czy element odpowiedzialnego biznesu, ale też lepsze wyniki i kondycja spółki.