Nowa prawda o Millenialsach może zaskakiwać

Przeczytaj także: Elastyczne miejsca pracy - sposób na pokolenie Y?

„Bilans Kapitału Ludzkiego” to zakrojone na szeroką skalę, jedno z największych w skali całej Europy badań przyglądających się kompetencjom, zatrudnieniu i rynkowi pracy. Historia projektu sięga 2009 r. Raport bazuje na danych uzyskanych w sondażu przeprowadzonym pośród pracodawców, ludności oraz instytucji specjalizujących się w szkoleniach.

Najświeższa edycja BKL, która pod lupę wzięła również millenialsów, obala pokaźną ilość mitów, które zdążyły już narosnąć wokół tego pokolenia. Zdecydowanie ma ono swoją, wynikającą z warunków, w jakich przyszło im dorastać, specyfikę (poprawa warunków, bytowych, postęp technologiczny, wzrost wykształcenia). Jednocześnie jednak okazuje się, że brakuje dowodów (poza kwestią wykształcenia), które pozwoliłyby wskazać charakteryzujący wyłącznie millenialsów zestaw kompetencji, cech czy związanych z rynkiem pracy postaw.

– Porównując wykształcenie rodziców millenialsów i starszych roczników, możemy mówić o dokonaniu prawdziwego skoku cywilizacyjnego. Świadczy o tym odsetek rodziców, którzy zakończyli edukację na poziomie gimnazjalnym lub niższym. Wyniósł on 22 proc. u respondentów pokolenia X, a jedynie 7 proc. w przypadku młodszych roczników – mówi Paulina Zadura, dyrektor Departamentu Analiz i Strategii w PARP.

Pogląd o tym, że dla pokolenia Y praca jest głównie środkiem do osiągania „innych celów” niż czysto zawodowe ma co prawda odzwierciedlenie w badaniu, ale jak się okazuje millenialsi nie różnią się pod tym względem znacząco od pokolenia swoich rodziców. W porównaniu do tego, co w życiu ceni się bardziej – pracę zawodową czy czas wolny – zarówno pokolenie X, jak i Y wyżej ceni czas wolny. Choć różnica na korzyść czasu wolnego jest wyraźniejsza u millenialsów.

Powszechnie panujące przekonanie, jakoby millenialsi unikali pracy etatowej również nie znajduje potwierdzenia w opracowaniu PARP. – Jeśli chodzi o sposób spełniania ambicji zawodowych okazuje się, że przedstawiciele pokolenia Y pracują na etacie tak samo często, jak ma to miejsce w przypadku pokolenia X. Na zbliżonym poziomie pozostaje również czas poświęcany pracy. Praca jest dla millenialsów przeciętnie mniej ważna niż dla pokolenia X, jednak różnice te wydają się być marginalne – zaznacza dyrektor Departamentu Analiz i Strategii w PARP.

Millenialsi rzadziej prowadzą własne firmy niż pokolenie X. Spora różnica dotyczy pracy w oparciu o umowy cywilno-prawne jako głównego źródła utrzymania. Jest to obserwowane częściej u Y-ków niż u X-ów (7 proc. vs 2 proc.). Jednak te różnice nie muszą wcale wynikać z różnic międzypokoleniowych ale ze zmieniających się modeli biznesowych i sposobów wykonywania pracy.

– Rynek pracy staje się też bardziej otwarty na różnorodne formy świadczenia pracy i ludzie korzystają z tych opcji – impulsem jest rozwój technologii ICT ułatwiających komunikację na odległość, ale w efekcie rozwija się praca zdalna, przestrzenie co-workingowe, zatrudnienie pracowników z różnych miejsc na świecie. Może się okazać, że to kolejne pokolenia dostosowują się do tych zmian w sferze pracy, a nie biznes i gospodarka patrzą jak dostosować się do nowych pokoleń – zauważa Paulina Zadura.

Krzywdząca okazuje się również obiegowa opinia o millenialsach, jako pokoleniu nielojalnym i roszczeniowym. Pokolenie X i Y pracujące na etat jest w takim samym stopniu zadowolone z warunków swojej pracy, przy czym to millenialsi są częściej zadowoleni z zarobków. Nie odnotowano znaczących różnic pod względem opinii dotyczących sposobów motywowania oraz pozostawienia dowolności w realizowaniu zadań – choć młodsze pokolenie bardziej surowo ocenia satysfakcję z wykonywanej pracy. Obydwa porównywane pokolenia szukają nowej pracy tak samo często. Różnic nie ma, ani na poziomie całej populacji, ani gdy analizuje się poszczególne grupy zawodowe.