Europejczycy a telefony komórkowe

Przeczytaj także: Telefonia komórkowa w Polsce

Z badania obejmującego prawie 30 000 respondentów z 25 państw Unii Europejskiej, Rumunii, Bułgarii, dwóch krajów kandydujących oraz z Tureckiej Republiki Cypru Północnego wynika, że mały, ale jednak znaczący odsetek gospodarstw domowych w Polsce, Portugalii i na Litwie nie posiada żadnego telefonu.
Porównując obszary nowych państw członkowskich pod względem zurbanizowania, wydaje się, że gospodarstwa domowe z terenów wiejskich są słabiej wyposażone w telefony od gospodarstw z dużych miast. W przypadku gospodarstw jednoosobowych – im młodszy respondent, tym większe prawdopodobieństwo, że posiada telefon.

Prawie wszystkie gospodarstwa domowe w Szwecji, Holandii, Luksemburgu i na Malcie posiadają telefon stacjonarny. Z drugiej strony średnia liczba linii telefonicznych jest niska na Litwie, Łotwie, Słowacji, w Czechach i Portugalii. W państwach nie będących członkami Unii Europejskiej tylko w Chorwacji i na Cyprze Płn. dziewięć na dziesięć gospodarstw domowych posiada telefon stacjonarny, natomiast pozostałe państwa są poniżej średniej UE.

Generalnie jednoosobowe gospodarstwa domowe są rzadziej wyposażone w telefony stacjonarne. W państwach „starej” 15 więcej telefonów stacjonarnych jest na obszarach wiejskich, natomiast w 10 nowych państwach więcej telefonów stacjonarnych mają gospodarstwa domowe w dużych miastach.

Najczęstszym powodem nie posiadania telefonu stacjonarnego jest (21% w 25 państwach członkowskich) jest fakt, że co najmniej jedna osoba w gospodarstwie ma telefon komórkowy, który zaspokaja potrzeby gospodarstwa. Ogólnie w państwach członkowskich dwóch na pięciu respondentów deklaruje nieposiadanie telefonu stacjonarnego wyłącznie z powodu kosztów. Wyraźniej to widać w nowych państwach członkowskich (45%) niż w państwach „starej” 15 (40%).

Poziom penetracji telefonii komórkowej wśród gospodarstw domowych UE wynosi 80% i jest nieco wyższa od poziomu penetracji telefonów stacjonarnych (włączając ISDN), która wynosi 78%. Im większe miasto, tym wyższy poziom penetracji telefonii komórkowej - z pewnością dotyczy to nowych państw członkowskich oraz w mniejszym stopniu państw „starej” 15.

Wiek jest czynnikiem wpływającym na posiadanie telefonu komórkowego; im starszy respondent tym większe prawdopodobieństwo, że nie posiada komórki. Na poziomie 25 państw członkowskich więcej mężczyzn niż kobiet (83% vs 76%) deklaruje posiadanie telefonu komórkowego.