80-rdzeniowy procesor Intela

Przeczytaj także: Trzeci czterordzeniowy procesor Intela

Wydajność rzędu teraflopów oraz możliwość przenoszenia terabajtów danych odegra kluczową rolę w przyszłych komputerach, które — przy powszechnym dostępie do Internetu — pozwolą na opracowanie nowych aplikacji do nauki i pracy zespołowej, a także na dostęp do cyfrowej rozrywki w komputerach PC, serwerach i urządzeniach przenośnych. Na przykład sztuczna inteligencja, komunikacja wideo, fotorealistyczne gry, przeszukiwanie danych multimedialnych oraz rozpoznawanie mowy w czasie rzeczywistym — kiedyś uważane za fantastykę naukową — staną się codziennością.

Wydajność rzędu teraflopów uzyskano po raz pierwszy w 1996 roku w superkomputerze ASCI Red zbudowanym przez Intela dla Sandia National Laboratory. Komputer ten zajmował ponad 180 metrów kwadratowych, składał się z niemal 10 000 procesorów Pentium® Pro i zużywał ponad 500 kilowatów energii. Badawczy procesor Intela osiąga tę samą wydajność w pojedynczym wielordzeniowym układzie.

80-rdzeniowy układ zapewnia wydajność rzędu teraflopów przy poborze mocy równym 62 watom — mniej niż w przypadku wielu współczesnych procesorów jednordzeniowych.

Cechą charakterystyczną układu jest jego konstrukcja, w której rdzenie są powielane jako „kafelki”. Intel odkrył nowe materiały, z których będą budowane przyszłe tranzystory.

Teraflopowy procesor cechuje się również architekturą „sieci w układzie”, która zapewnia szybką komunikację między rdzeniami i może przenosić terabity danych na sekundę wewnątrz układu. W badaniach uwzględniono też metody niezależnego włączania i wyłączania rdzeni, aby używane były tylko te, które są niezbędne do wykonania zadania, co zwiększa oszczędność energii.