Tydzień 28/2007 (09-15.07.2007)

Przeczytaj także: Tydzień 27/2007 (02-08.07.2007)

• Prezydent Francji złożył propozycję, by zorganizować szczyt ekonomiczny liderów 13 państw strefy euro...
• Rada UE ostatecznie zdecydowała o przyjęciu do strefy euro Cypru i Malty. Obecnie należy do niej 13 unijnych krajów. Teraz przedmiotem analiz PE będzie raport przygotowany przez D. Rosatiego, mający na celu reformę kryteriów z Maastricht. Chodzi o zmianę warunków wejścia do strefy euro tak, aby stworzyć mozliwości przyjęć do niej krajów o wyższej inflacji. Argumentacja w raporcie Rosatiego przekonuje ekonomistów, jednak dotąd nie znalazła uznania wśród polityków. Dlatego i teraz obserwatorzy procesu przemian w Unii sceptycznie patrzą na losy tej propozycji, której przyjęcie wymaga zgody wszystkich krajów.
• Po maju nadwyżka handlowa Niemiec wzrosła do 17,5 mld euro (w kwietniu wynosiła 15 mld euro).
• Od wstąpienia Polski do UE prawie 15 mld zł dotarło do naszego kraju w formie dotacji.
• Coraz mniejsze są szanse na remont części rurociągu Przyjaźń, którym ropa płynęła do litewskich Możejek. Mówi się, że może on być zastąpiony nowym rurociągiem. Obecnie do kombinatu ropa jest dostarczana tankowcami, co jednak podraża koszty jej dostaw.
• Gazprom wybrał zachodniego partnera do eksploatacji arktycznych złóż Sztokmana na Morzu Barentsa, a jest nim francuski Total. Oba koncerny zawiążą spółkę j.v. (75% udziałów dla Rosjan i 25% dla Francuzów, którzy będą współwłaścicielem jedynie infrastruktury wydobywczej, bo Gazprom ma zachować wszystkie licencje wydobywcze). Mówi się też, że Gazprom zamierza odstąpić w tej firmie 24 procent udziałów innym, zagranicznym partnerom. Oznacza to, że celem Gazpromu jest posiadanie 51% w spółce wydobywczej i 100% w firmie będącej właścicielem licencji wydobywczych. Do Gazpromu będzie także należeć cały wydobyty gaz. Wydobycie rozpocznie się w 2013 roku. Złoża szacuje się na 3,7 bln m³. Złoże Sztokman jest położone w rosyjskim sektorze szelfu kontynentalnego Morza Barentsa na głębokości 280-360 metrów, w odległości ok. 550 km na północny wschód od Półwyspu Kolskiego. Plan zakłada wydobywanie docelowo - 67,5 mld m³/rok oraz budowę fabryki gazu skroplonego o mocy produkcyjnej 15 mln ton/rok, a także ułożenie podmorskiego gazociągu łączącego złoże z fabryką.
• Jeszcze niedawno francuski Alstom (energetyka, pociągi TGV) przeżywał poważne kłopoty, które mogły zakończyć się nawet bankructwem w 2003 roku. Z tarapatów pomógł mu wydostać się francuski rząd. Teraz w II kwartale br przychody koncernu ze sprzedaży wzrosły o 27%, a w całym roku przewidywany jest wzrost ponad 10%. Zamówienia koncernu wzrosły o 62% i obecnie wynoszą 35,9 mld euro.
• Rosyjsko-niemiecka spółka Nord Stream, inwestor gazociągu północnego po dnie Bałtyku, poinformowała o częściowej zmianie jego trasy. Zamiast trasy między polskim wybrzeżem a duńskim Bornholmem, postanowiono okrążyć wyspę od strony północnej. Przyczyną jest dotąd nie rozwiązany konflikt graniczny między Polską a Danią.
• Austriacki OMV zmierza do połączenia z węgierskim MOL-em. Węgrzy sprzeciwiają się fuzji. MOL wynegocjował już kredyt w wysokości 13,5 mld euro na ten cel.
• Produkcja przemysłowa we Francji w maju wzrosła o 0,4 % m/m, lecz spadła o 0,3% r/r (po wzroście w kwietniu o 1,5%).
• Obecnie rosyjski gazowy koncern Gazprom jest wyceniany na około 250 mld USD i zajmuje ósmą pozycję na świecie. Jego długofalowe plany inwestycyjne są szacowane na 420 mld USD.

Komentarz do wydarzeń gospodarczych

---

EUROPEJSKIE SPOJRZENIE NA MIĘDZYNARODOWY FUNDUSZ WALUTOWY (MFW).

MFW (International Monetary Fund, IMF) – to niezależna międzynarodowa organizacja działająca w ramach ONZ, a zajmująca się problemami stabilizacji ekonomicznej na świecie. Została powołana w lipcu 1944 roku w Brettom Woods, a rozpoczęła działalność w 1946. Pierwsze operacje finansowe dokonała rok później. Do dziś udziela pomocy finansowej zadłużonym krajom, które zobowiążą się do reformowania swojej gospodarki. Ostatnio mówiono o niej nieco więcej, bo dotychczasowy szef MFW Rodrigo Rato (poprzednio był ministrem finansów Hiszpanii) na dwa lata przed upływem kadencji zrezygnował ze stanowiska (podobnie jak Horst Koeler, który został prezydentem Nie­miec) powołując się na sprawy osobiste. Wiele wskazuje na to, że Francja (za akceptacją Niemiec) przeforsuje swojego kandydata na stanowisko szefa MFW. Zwyczajowo szefem MFW jest przedstawiciel Europy tak, jak prezesem bliźniaczej międzynarodowej instytucji finansowej - Banku Światowego, jest Amery­kanin. Tak się złożyło, że niedawno poprzedni szef BŚ Paul Wolfowitz odszedł ze stanowiska w atmosferze skandalu i zastąpił go Robert Zoellick. Teraz Nicolas Sarkozy wypromował na szefa MFW byłego socjalistycznego ministra finansów Dominique'a Strauss-Kahna. Co prawda wśród kandydatów na to stanowisko wymieniało się także Leszka Balcerowicza i Marka Belkę, ale je­śli Niemcy podtrzymają poparcie dla francuskiego kandydata, to nie mają oni szans.

Jak to już powiedziałem zwyczajowo organizacją kieruje Europejczyk, a przewagę w komitecie wykonawczym mają państwa uprzemysłowione. Obecna rada wykonawcza MFW składa się z 24 członków. Na pięciu członków stałych dwóch pochodzi ze strefy euro i są to Niemiec i Francuz. Pozostali zmieniają się. Łącznie 23% głosów reprezentuje strefę euro, a USA posiadają 17% miejsc. Ten układ nie odpowiada obecnej sytuacji w światowej gospodarce i jest podobny do składu w innych między­narodowych instytucjach (W G7 zrzeszającej najbardziej uprzemysłowione kraje świata, jest trzech członków strefy euro, a Unia Walutowa posiada pięciu przedstawicieli w grupie G10, która konsultuje sprawy monetarne i finansowe). Nie ulega wątpliwości, światowa gospodarka dynamicznie zmienia się, tworzy się w niej nowy ład gospodarczy. Coraz częściej mówi się, że winno to mieć także odzwierciedlenie w charakterze organizacji międzynarodowych i w składzie ich kierownictw, a ta uwaga dotyczy także MFW. Coraz częściej mówi się, że tylko przeprowadzenie zmian w dotychczasowych regułach obsadzania stanowisk i uela­stycznienie stylu pracy może spowodować, że MFW uzyska szerszy mandat do wpływania na globalną gospodarkę.