Podatki w małych i średnich firmach

Przeczytaj także: Bariery podatkowe dla przedsiębiorczości

Podstawowe obawy tych podmiotów wiążą się przede wszystkim z wysokimi kosztami pracy (w pierwszym progu podatkowym 1 PLN zarobku netto pracownika to 1,75 – 1,80 PLN całkowitego kosztu dla pracodawcy), skomplikowanym systemem podatkowym (9 podatków bezpośrednich oraz 3 pośrednie) i administracyjnym (duża liczba urzędów – GUS, ZUS, urząd skarbowy, urząd miasta lub gminy, PIP, Sanepid, etc.) oraz szerokim wachlarzem dostępnych form opodatkowania i sposobu płacenia podatków. W rezultacie przeciętny Kowalski podejmujący ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej zmuszony jest otoczyć się sztabem ekspertów z zakresu prawa, podatków, księgowości i dziedzin pokrewnych.

Strategia podatkowa realizowana od lat przez Ministerstwo Finansów pozwala tylko w niewielkim stopniu antycypować projekty ustaw podatkowych i ich wpływ na bieżącą działalność małych i średnich podmiotów, o strategii inwestycyjnej nie wspominając. Małe i średnie firmy, czyli przeszło 1,5 mln podmiotów stanowiących trzon polskiej gospodarki, muszą znaczną część czasu poświęcać na zadania przewidziane w dużych przedsiębiorstwach dla specjalnych zespołów operacyjnych. Tym samym podstawowy cel, jakim powinno być zarządzanie firmą, zdobywanie klientów, opracowywanie i przeprowadzanie procesów inwestycyjnych, w dużej mierze realizowany jest w ograniczonym zakresie w związku z nadmiernie rozbudowaną sprawozdawczością i biurokracją.

Pierwszy problem pojawia się już w momencie rejestracji małej lub średniej firmy. Mnogość urzędów i instytucji, w których trzeba zarejestrować działalność, powoduje niepotrzebne stresy, a często stanowi wręcz przeszkodę w rozpoczęciu działalności gospodarczej. Podejmowane próby stworzenia jednego punktu rejestracyjnego (np. w urzędzie miejskim lub gminy) przynoszą na razie ograniczone efekty. Zupełnie niezrozumiałe jest utrzymywanie instytucji i numerów ewidencyjnych z minionego ustroju (GUS). Sprawę powinien załatwić przyznawany w momencie narodzenia numer PESEL i dodatkowo numer identyfikacji podatkowej NIP. Wybrane cele statystyczne realizowałyby urzędy skarbowe, posiadające bardzo szczegółową wiedzę dotyczącą sprawozdawczości podatkowej podmiotów. W miarę potrzeb statystycznych państwa informacje te mogłyby być uzupełniane drogą elektroniczną przez rozwinięty system informatyczny.