Korupcja w Polsce i na świecie 2007

Przeczytaj także: Korupcja w Polsce 2007

Nagromadzenie krajów zyskujących punkty w IPK 2007, na terenach Południowo-Wschodniej i Wschodniej Europy dowodzi znaczącego wpływu działalności Unii Europejskiej w kwestii walki z korupcją.

Jak wynika z IPK 2007, najbiedniejsze kraje najdotkliwiej odczuwają negatywne efekty korupcji. Jest więc ich obowiązkiem uporać się z tym problemem. Niskie wyniki w IPK wskazują na nieprawidłowe funkcjonowanie instytucji publicznych. Pierwszym poważnym zadaniem jest zatem poprawa przejrzystości w zarządzaniu finansami, od dochodów po wydatki, jak też wzmocnienie nadzoru oraz poddawanie konsekwencjom prawnym skorumpowanych urzędników.

"Współpraca ze społeczeństwem obywatelskim jest kolejną ważną strategią krajów rozwijających się, na drodze do wzmocnienia odpowiedzialności rządowej. Organizacje społeczne odgrywają kluczową rolę organu nadzorczego, pomagają w zwiększaniu potrzeby przeprowadzania reform, jak też dokonują ekspertyzy odnośnie zagadnień technicznych. Coraz częściej jednak, wiele rządów ogranicza przestrzeń działania społeczeństwa obywatelskiego" - twierdzi Cobus de Swardt, Dyrektor Naczelny TI.

Biorąc pod uwagę, iż korupcja stanowi problem na skalę światową, jej zwalczanie wymaga podjęcia dalekosiężnych działań:

• Kraje rozwijające się, powinny korzystać ze wsparcia finansowego w celu wzmocnienia instytucji rządowych, przy jednoczesnym wparciu narodowych strategii rozwojowych, oraz w celu przeciwdziałania korupcji jako integralnej części programów mających na celu redukcję ubóstwa.
• Ważnym jest, by w krajach rozwijających się propagować niezawisłość, prawość i odpowiedzialność sądów, dzięki czemu mogłaby wzrosnąć wiarygodność całego systemu sprawiedliwości. W związku z tym, należy nie tylko uniemożliwić politykom wpływ na przebieg postępowania, ale również ograniczyć immunitety samych sędziów oraz wymagać od nich przestrzegania kodeksu etyki zawodowej. Jeśli bowiem kraje rozwijające się mają być pomocne w odzyskiwaniu skradzionych środków pieniężnych z zagranicy, niezbędny jest przejrzysty i dobrze funkcjonujący system sądownictwa.
• Rządy powinny przedstawić działania zapobiegające praniu brudnych pieniędzy w celu wyeliminowania możliwości lokowania środków finansowych pozyskanych przy zastosowaniu nielegalnych praktyk korupcyjnych, według zaleceń UNCAC. Wiodące centra bankowe powinny zbadać procedury dotyczące identyfikacji, zamrażania i odzyskiwania środków pieniężnych płynących z korupcji.
• Zamożne kraje muszą ściślej kontrolować swoje centra finansowe. Poprzez skoncentrowanie uwagi na roli funduszy powierniczych, wymóg informacji na temat własności faktycznej beneficjenta i zaostrzenie przepisów antykorupcyjnych, mających na celu zapobieganie praniu brudnych pieniędzy, rządy tych krajów mogą bardziej efektywnie przeciwdziałać korupcji.
• Najbogatsze rządy świata muszą ściśle wdrażać Konwencję OECD Przeciwko Korupcji, która jednoznacznie wskazuje środki karne, jakie powinny zostać podjęte w przypadku przekupstwa zagranicznych urzędników państwowych. Brak zgody odnośnie postanowień konwencji wpływa na utrudnianie dochodzeń i spraw o podłożu korupcyjnym.
• Zarządy firm międzynarodowych muszą nie tylko przedstawić, ale też wdrażać skuteczne przepisy dotyczące walki z przekupstwem oraz zapewnić o tym, że stosują się do nich również filie tych przedsiębiorstw oraz ich oddziały zagraniczne.