Dolny Śląsk: kapitał ludzki 2002-2006

Przeczytaj także: Zarządzanie kapitałem ludzkim: 10 trendów

Ogólny miernik kapitału ludzkiego w województwie dolnośląskim na tle pozostałych województw w świetle danych NSP 2002

W 6 województwach, tj. oprócz wymienionych województw o najniższych notach, także w opolskim, zachodniopomorskim, dolnośląskim i podkarpackim miernik kapitału ludzkiego nie osiągnął 1/2 poziomu wzorcowego. Województwo dolnośląskie zajmowało 12 miejsce z wartością miernika równą 0,466. Aby pokonać dystans dzielący dolnośląskie od pierwszego w rankingu – mazowieckiego, jego miernik kapitału ludzkiego musiałby ulec zwiększeniu o 46,7%.
W oparciu o średnią arytmetyczną oraz odchylenie standardowe dokonano klasyfikacji województw według mierników kapitału ludzkiego, wyodrębniając cztery grupy poziomu wartości miernika. Cechą charakterystyczną otrzymanej klasyfikacji jest bardzo nierównomierny rozkład liczby województw w poszczególnych grupach. W I grupie o wysokich wartościach miernika kapitału ludzkiego znalazły się województwa mazowieckie i wielkopolskie. Najbardziej liczne były grupy obejmujące województwa o średnich i niskich wartościach miernika (łącznie 12 jednostek, w tym województwo dolnośląskie). Do grupy o bardzo niskim poziomie kapitału ludzkiego zaliczone zostały 2 województwa – lubuskie i warmińsko-mazurskie.

Przewaga województwa mazowieckiego w stosunku do pozostałych województw wynikała głównie z wysokich wartości mierników kapitału ludzkiego w obszarze edukacji (pierwsze lokaty pod względem struktury ludności według wykształcenia oraz osiągnięć edukacyjnych osób w wieku 25-29 lat), rynku pracy (najwyższe noty pod względem aktywności ekonomicznej ludności oraz struktury zawodowej osób pracujących), zdrowia a także potencjału demograficznego (wysokie wartości mierników w zakresie stanu zdrowia i długości życia oraz migracji i reprodukcji ludności).

Na wysoką – drugą lokatę pod względem wartości ogólnego miernika kapitału ludzkiego województwa wielkopolskiego miał wpływ wysoki poziom mierników w obszarze spójności społecznej i terytorialnej (m.in. województwo to, na tle innych, dobrze radziło sobie z problemem osób w trudnej sytuacji na rynku pracy i problemem zagrożenia ubóstwem) oraz w obszarze potencjału demograficznego (szczególnie w zakresie migracji).

W drugiej i trzeciej grupie, o średnim i niskim poziomie miernika ogólnego, rozwój poszczególnych obszarów kapitału ludzkiego kształtował się różnorodnie. I tak, województwo dolnośląskie charakteryzowało się dobrymi notami w zakresie rynku pracy (4 lokata) i edukacji (8 lokata) – osiągając na tle pozostałych województw średni poziom miernika oraz słabymi notami w zakresie zdrowia (13 lokata), potencjału demograficznego (12) oraz spójności społecznej i terytorialnej (14).

Natomiast województwo podkarpackie, dla którego miernik kapitału ludzkiego miał porównywalną z województwem dolnośląskim wartość, osiągnęło m.in. lepsze od dolnośląskiego wyniki w zakresie spójności społecznej i terytorialnej (6 lokata) oraz w zakresie zdrowia (8 lokata) i znacznie gorsze w zakresie rynku pracy (12 lokata) i potencjału demograficznego (13 lokata).