Szara strefa w opinii Polaków

Przeczytaj także: Praca na czarno. Co 6. Polak bez umowy

Coraz częściej szara strefa jest traktowana jako alternatywna forma zatrudnienia. Podejmowanie „pracy na szaro” przestaje być wymuszone skrajnie trudną sytuacją, a staje się świadomym wyborem pracowników.

Zjawisko nierejestrowanego zatrudnienia obserwowalne jest głównie wśród starszych uczestników rynku pracy. Trudności w znalezieniu pracy w formalnej gospodarce popychają do szukania rozwiązań dostępnych, jakimi są: renta, emerytura, szara strefa. W latach 1995-2004 udział osób starszych wśród wszystkich nierejestrujących swojej pracy zwiększył się o 11,6%.

Drugą równie liczną grupę, uwikłaną w pracę w szarej gospodarce, tworzą osoby poniżej 34 roku życia. Według danych GUS w 2004 osoby w wieku 15-34 lata stanowiły niemal 45% wszystkich zatrudnionych w szarej strefie. Co popycha młodych ludzi do pracy w gospodarce nieformalnej? Według badań Resortu Pracy z 2007 roku, praca w szarej strefie to najczęściej dobrowolny wybór, a nie, jak można by przypuszczać bieda czy inna sytuacja przymusowa. Nieformalnie zatrudniony pracownik może jednocześnie korzystać z przywilejów przysługujących osobom bezrobotnym i otrzymywać tzw. wypłatę do ręki.

Podejmowanie pracy nierejestrowanej jest charakterystyczne głównie dla ludzi z wykształceniem zawodowym, wykluczonych z formalnego rynku pracy z powodu niskich kwalifikacji lub braku mobilności zawodowej. Poziom wykształcenia wpływa na charakter wykonywanych prac. Ponad 27% pracujących nieformalnie to robotnicy niewykwalifikowani, zasilający głównie branżę budowlaną, gastronomię i hotelarstwo.

Raport powstał na podstawie artykułu „Kręta droga do dobrobytu, czyli szara strefa w Polsce” opracowanego przez portal