Harry Potter a kreowanie marki

Przeczytaj także: Rozrywkowa reklama z marką

Parodie są już w innej przegródce niż pirackie kontynuacje. Choć w sposób oczywisty nawiązują one do dzieł oryginalnych, to jednak pod względem prawnym są to osobne utwory. Parodie przekręcają i wyśmiewają przygody bohaterów oraz same ich imiona (Barry Trotter, Ermina czy Lon Measley). W dziedzinie filmowej parodiami były m.in. „Scary Movie” (Straszny Film), „Superhero Movie” czy „Epic Movie”. Do zrozumienia parodii potrzebna jest zwykle znajomość dzieła oryginalnego w stopniu biegłym, przyda się również ogólna wiedza o świecie i zachodzących w nim wydarzeniach. Co prawda fani wymieniają się w internecie informacjami o coraz to nowo odnalezionemu zapożyczeniu lub aluzji, ale i tak trzeba nieźle orientować się w nowoczesnej kulturze masowej. Najsłynniejsza parodia Harry’ego Pottera sprzedała się na całym świecie w ilości 600 tysięcy egzemplarzy. Jest to ułamek sprzedaży oryginału, ale autor na pewno jest zadowolony. Być może nawet na tyle, że wkrótce powstanie ekranizacja parodii.

Pasożyty stanowią najliczniejszą kategorię dzieł wykorzystujących sukces oryginalnych dzieł. Poznaje się je po wykrzyknikach hojnie zdobiących okładki: „Ta książka nie została autoryzowana przez J.K. Rowling ani przez Warner Brothers” lub innych najróżniejszych hasłach i publikacjach skierowanych do klientów. Obejmuje to takie publikacje jak „Magiczne światy Harry’ego Pottera” — skarbnica mitów, legend i fascynujących faktów zasugerowanych w oryginalnych książkach, „Harry Potter i magia” — przystępny przegląd współczesnej myśli naukowej na temat spraw poruszonych w magicznych książkach. Pasożytami są również biografie autorów, zarówno te autoryzowane i jak i te nieautoryzowane. Pasożyty to podręczniki w stylu „Pisać jak J.K. Rowling” i „Literackie przewodniki Harry’ego Pottera”.

Powielanie w zasadzie trudno uznać za książki związane bezpośrednio z Harrym. Są to książki wykorzystujące w swojej fabule magię, zaklęcia, świat fantazji, przygody nastolatków i odwieczną walkę dobra ze złem, które można czytać stojąc w kolejce, jadąc autobusem lub po prostu czekając na kolejny oryginalny tom. Są to książki, które spodobają ci się, jeśli jesteś podobały ci się książki o Harrym. W przypadku kultury wiadomo, że po pewnym czasie powstaje potrzeba nowych bodźców i ludzie szukają czegoś nowego, ale jednak na tyle znajomego, żeby się nie rozczarować. Tak dzieje się w muzyce, filmie, a także literaturze.

W przypadku Harry’ego Pottera, najbardziej oczywistym przykładem są książki Eoina Colfera („Artemis Fowl”), ale też Michelle Paver („Wilczy brat”), Jonathan Stroud („Amulet z Samarkandy”), Cornelia Funke („Atramentowe serce”), Graham Taylor („Zaklinacz cieni”). To czołówka autorów, którzy podążają ścieżką wydeptaną przez chłopca w okularach, który zarobił dla branży księgarskiej naprawdę duże pieniądze. Powielanie będzie istnieć tak długo jak będzie istnieć zapotrzebowanie na taką literaturę. Z czasem ono wygasa, a wtedy pojawia się nowa gwiazda na horyzoncie, która świeci przynajmniej przez jeden sezon. Na przykład obecnie na topie są książki związane z wampirami — dzięki filmowi i książce „Twilight” autorstwa Stephanie Meyer.