Zarządzanie firmą: zapewnienie ciągłości działania

Przeczytaj także: Skuteczne zarządzanie firmą

Polityka Tolerowania (T) powinna być wdrażana w przypadku wystąpienia zdarzenia o małym prawdopodobieństwie wystąpienia i małych skutkach. Powinna określać podstawowe zasady przystępowania organizacji do stanu pogodzenia się z zaistniałym zakłóceniem, badania przesłanej jego utrzymywania się, stwierdzania jego ustąpienia oraz powrotu do rutynowego funkcjonowania. Dokumentowi Polityki Tolerowania powinny towarzyszyć procedury/instrukcje szczegółowo określające konieczne działania komórek organizacji w sytuacjach zakłóceń zakwalifikowanych do poddania ich tej polityce. Przykład: mimo że reakcja organizacji na zakłócenie może krańcowo polegać na zawieszeniu wypełniania statutowych funkcji, to być może należy poinformować o tym partnerów handlowych lub opinię publiczną, skierować pracowników do prac zastępczych niepoddających się działaniu zakłócenia, uruchomić rozwiązania śledzące stopień intensywności zakłócenia. W momencie zaś ustąpienia należy dokonać weryfikacji czy jest możliwe podjęcie zawieszonych dotąd czynności/funkcji.

Załóżmy przykład zdarzenia: brak prądu

Polityka Tolerowania dotyczyć będzie okazjonalnego braku prądu ze strony dostawcy. W przypadku tej polityki rozsądny będzie zakup kilku magazynów kolorowych lub specjalistycznych, które można przeczytać bez konieczności korzystania z prądu (chyba że sytuacja ma miejsce w zimie po zachodzie słońca).

Polityka Monitorowania (M) powinna być przypisywana do postępowania z zakłóceniami w swej naturze drobnymi, choć częstymi. Nie są one same w sobie destrukcyjne, choć kumulacja w krótkim czasie może być nieprzyjemna. Polityka Monitorowania nie polega na nic-nie-robieniu, ale na podjęciu działań kompensujących efekty zakłócenia. Przykład: w banku pracowników bezpośrednio obsługujących klientów obowiązuje procedura uprzedzania o nieobecnościach spowodowanych chorobą, określona zaś liczba pracowników zaplecza jest przeszkolona do obsługi klientów na wypadek nagłej nieobecności.

Kontynuujemy przykład zdarzenia „brak prądu”: Polityka Monitorowania może dotyczyć zaników prądu na skutek prowadzenia prac elektrycznych na tej samej linii napięcia w sąsiednim budynku. W tym przypadku rozsądne będzie okresowe przeniesienie pracowników (o ile się da) do innego budynku posiadanego przez firmę.

Polityka Zapobiegania (Z) powinna być przypisywana do postępowania z zakłóceniami istotnymi, destrukcyjnymi i potencjalnie często występującymi. Politykę tę tworzy się w odniesieniu do szczególnie istotnych elementów działalności organizacji, zwłaszcza infrastruktury technicznej. Jest to polityka prewencji; jej naturalnymi konsekwencjami są inwestycje i rozwiązania ograniczające ryzyko zagrożenia. Typowe posunięcia to dublowanie rozwiązań technicznych np. częsty brak prądu powoduje zakup instalacji podtrzymywania napięcia lub generatorów energii. Dokumentowi Polityki Zapobiegania powinny towarzyszyć analizy szczegółowo określające stopień i zakres wrażliwości rozwiązań istniejących, plany rozwiązań zmniejszających zagrożenia, procedury/instrukcje szczegółowo określające organizację i zasady działania bieżącego oraz specjalnych interwencji specjalistycznych zespołów do zwalczania specyficznych zagrożeń (pożar, atak hakerski, awaria informatyczna).