Czy offshoring usług HR się rozwinie?

Przeczytaj także: Rynek offshore generuje mniej zysków

Offshoring stał się tematem dyskusji w trakcie prezydenckiej kampanii wyborczej w Stanach Zjednoczonych w 2004 roku, mimo że jego wpływ na poziom zatrudnienia był niewielki. Zainteresował się nim również rząd brytyjski, zarządzając w 2003 roku przegląd działań znanych organizacji ze względu na ujawnienie informacji, że zamierzają one przenieść znaczną liczbę miejsc pracy za granicę. Podczas przeglądu, przeprowadzonego przez brytyjskie Ministerstwo Handlu i Przemysłu, nie zdołano jednak ustalić skali zjawiska. Ministerstwo odrzuciło takie praktyki, jak protekcjonizm i wykorzystywanie taniej siły roboczej, popierając za to takie przyczyny outsourcingu, jak poszukiwanie określonych kwalifikacji, zwiększanie innowacyjności i efektywności. Ministerstwo argumentowało, że Wielka Brytania więcej usług eksportuje niż importuje i że w związku z tym „offshoring przynosi korzyści, ale także wyzwania” (Department for Trade and Industry 2003a).

Podstawowym celem offshoringu jest uzyskanie znacznych oszczędności kosztowych przez dostęp do niższych kosztów pracy i niższych kosztów lokalowych. Badania na temat offshoringu usług finansowych, jakie przeprowadziła firma konsultingowa PricewaterhouseCoopers wraz z ośrodkiem badawczym Economist Intelligence Unit (2005), wykazały, że oszczędności kosztowych oczekiwało 79% respondentów i prawie wszyscy je uzyskali. Oszczędności te dochodziły do 65–70%, a ich poziom zależał nie tylko od wysokości płac i kosztów wynajmu lokali w danym rejonie (na przykład czynsze w Bangalore były o połowę niższe niż w Sheffield, które jest jedną z tańszych brytyjskich lokalizacji dla centrów obsługi telefonicznej), ale także od tego, czy zmiana umożliwiała uzyskanie poprawy procesów. Obliczając oszczędności z offshoringu, należało jednak uwzględnić wyższe koszty zarządzania i telekomunikacji (Hawksworth 2005).

Szlak dla offshoringu został przetarty w sektorze usług technologii informacyjnych. Firmy informatyczne odkryły, że mogą korzystać z usług sporej liczby wykwalifikowanych, mówiących po angielsku pracowników i z zaawansowanej infrastruktury telekomunikacyjno-sieciowej. Rządy tak różnych krajów, jak Wietnam, Irlandia, Gwatemala i Ghana, lansowały swoje nowe ośrodki outsourcingu procesów biznesowych od 1998 roku. Minister przemysłu i handlu Republiki Południowej Afryki wyraził nadzieję, że jego kraj stanie się "zapleczem świata" ("the back office to the world" - Reilly 2004a).

Mimo silnej konkurencji dominującym dostawcą usług outsourcingowych na świecie zostały Indie. Pod względem udziału w tym rynku zbliżony poziom mają tylko Filipiny (Dalal 2003). Wysoka pozycja Indii wynika z kilku czynników: kraj ten był pierwszy na rynku, miał przewagę kosztową (całkowite koszty pracy są w Indiach pięciokrotnie niższe niż w Wielkiej Brytanii), zapewniał personel o odpowiednich kwalifikacjach i ze znajomością języków obcych oraz stosunkowo stabilne otoczenie społeczno-polityczne. Dziś jednak wszystko wskazuje na to, że Indie przestają być atrakcyjne pod względem oszczędności i jakości usług – ze względu na rosnące koszty i fluktuację kadr, kształtujące się, według badań Price¬waterhouseCoopers i Economist Intelligence Unit (2005), na poziomie odpowiednio 40% i 60%.