Renta czy praca?

Przeczytaj także: "Pracodawca na TAK": osoby niepełnosprawne na rynku pracy

Według 86% badanych głównym źródłem utrzymania osób niepełnosprawnych powinna być renta. Jednocześnie ponad trzy czwarte społeczeństwa (78%) opowiada się za podejmowaniem pracy zawodowej przez niepełnosprawnych.

Na własną pracę jako główne źródło utrzymania niepełnosprawnych wskazuje 56% badanych. Poza rentą i własną pracą, źródłem utrzymania może być zdaniem respondentów opieka społeczna (14%) oraz pomoc organizacji charytatywnych i rodziny (po 5%).

W sytuacji podjęcia pracy przez osobę niepełnosprawną powinna ona, zdaniem 50% badanych, zachować dotychczasową rentę. Za zachowaniem rent w pełnej wysokości opowiadają się głównie emeryci (60%) i renciści (59%), a także osoby, które ukończyły 60 lat (61%). Przeciwnego zdania jest 31% badanych, którzy uważają, że w sytuacji podjęcia pracy należy zmniejszyć wysokość wypłacanej renty i przeznaczyć te środki na tworzenie nowych miejsc pracy dla niepełnosprawnych. Pomysł przeznaczenia części renty pracującej osoby niepełnosprawnej na tworzenie nowych miejsc pracy dla niepełnosprawnych odpowiada szczególnie ankietowanym z wykształceniem wyższym (41%), robotnikom (42%) oraz osobom pracującym zawodowo (36%).

Większe poparcie dla rent niż dla pracy osób niepełnosprawnych może wynikać - zdaniem 88% Polaków - z przekonania, że osoby niepełnosprawne nie mają takich samych możliwości zatrudnienia jak inni. Zdaniem respondentów pracodawcy obawiają się w pierwszej kolejności niskiej wydajności pracy osób niepełnosprawnych (63%) oraz zwiększonej ich absencji w pracy (47%).

Z danych TNS OBOP wynika ponadto, że to państwo jest głównym adresatem finansowych postulatów poprawy jakości życia osób niepełnosprawnych. To właśnie z budżetu państwa – zdaniem 84% Polaków – powinno się pokrywać koszty wyrównania szans zawodowych osób niepełnosprawnych. Tylko 14% Polaków chciałoby nimi obciążyć przedsiębiorców niezatrudniających osób niepełnosprawnych, a 7% opowiada się za dodatkowym podatkiem na ten cel opłacanym przez wszystkich obywateli.

Środki finansowe przeznaczane przez państwo na potrzeby osób niepełnosprawnych w pierwszej kolejności ankietowani wydaliby na rehabilitację zdrowotną, w drugiej – na wspieranie zatrudnienia, następnie na podwyżkę rent i emerytur, likwidację barier architektonicznych, na końcu zaś na rehabilitację społeczną. Co interesujące osoby aktywne zawodowo, a także prywatni przedsiębiorcy, inaczej niż pozostali ankietowani, na pierwszym miejscu stawiają aktywizację zawodową niepełnosprawnych, a na drugim miejscu rehabilitację zdrowotną.