Program edukacyjny: "Uczenie się przez całe życie"

Przeczytaj także: Unijny projekt szkoleniowy a wybór firmy do jego realizacji

Program ten może stanowić ciekawą propozycję i dodatkową możliwość dla instytucji wyspecjalizowanych w realizacji projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego.

Jednym z celów strategicznych PO KL jest „upowszechnienie edukacji społeczeństwa na każdym etapie kształcenia przy równoczesnym zwiększeniu jakości usług edukacyjnych i ich silniejszym powiązaniu z potrzebami gospodarki opartej na wiedzy”.

LLP promuje partnerstwo

Projekty odnoszące się do kształcenia ustawicznego mogą być realizowane w kilku priorytetach, m.in. w poddziałaniu 3.4.3 ,,Upowszechnienie uczenia się przez całe życie’’ oraz działaniu 9.2 ,,Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego’’. Podobne cele mogą być realizowane w programie „Uczenie się przez całe życie” zaplanowanym na lata 2007-2013. Program Operacyjny Kapitał Ludzki przewiduje możliwość wdrażania projektów współpracy ponadnarodowej. Ogólne zasady realizacji tego typu projektów są określone w „Wytycznych w zakresie wdrażania projektów innowacyjnych i współpracy ponadnarodowej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki”.

W przypadku programu LLP współpraca międzynarodowa jest elementem wpisanym w jego funkcjonowanie. Obydwa programy promują ideę projektów realizowanych w partnerstwie. W LLP jest to współpraca o charakterze ponadnarodowym. Fakt ten wpływa na atrakcyjność projektu, a więc możliwość szkolenia umiejętności językowych, poznanie nowych kultur, itp., ale w pewnym sensie zwiększa też ryzyko realizowanych przedsięwzięć ze względu na znaczne odległości geograficzne pomiędzy partnerami oraz możliwe nieporozumienia wynikające z różnic kulturowych.

Powołanie na wniosek Komisji programu edukacyjnego „Uczenie się przez całe życie” podkreśla wagę kształcenia ustawicznego w Unii Europejskiej. Program został ustanowiony Decyzją nr 1720/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 listopada 2006 r. Stanowi on kontynuację działań niektórych programów istniejących wcześniej samodzielnie, m.in. Sokrates i Leonardo da Vinci.