Generacja Y a rynek pracy

Przeczytaj także: Generacja Y a oferty polskich banków

Nie oznacza to jednak, iż są gorszymi pracownikami, niż wcześniejsze pokolenia. Wręcz przeciwnie, wychowanie na Internecie i telefonii komórkowej, sprawiło, iż są o wiele bardziej wydajni, robiąc kilka rzeczy naraz. Ponadto nie widzą sensu we wdawanie się w zbędne pogawędki w miejscu pracy, jeśli dzięki ich ograniczeniu mogą szybciej wykonać zadanie, a w konsekwencji spędzić czas z przyjaciółmi i rodziną.
Młode i kreatywne Igreki mogą być prawdziwym skarbem dla firmy. Jednak walka o pracownika w tym wypadku nie kończy się w momencie jego pozyskania, ale jest nieustannym procesem konkurowania zarówno z innymi przedsiębiorstwami, jak i pokusami, które czają się na zatrudnionego na każdym kroku. Wobec tego, warto włożyć wiele wysiłku w utrzymanie przedstawicieli generacji Y, a nie należy to do trudnych zadań.

Podstawą jest zapewnienie dobrej atmosfery w miejscu pracy. Niezależnie, czy Igrek będzie się tam pojawiał sporadycznie, czy spędzał tam osiem godzin dziennie, napięta atmosfera, klimat podejrzliwości i wyścig szczurów szybko zrażą go do firmy.

Kolejną kwestią jest wspomniany już elastyczny czas pracy i możliwość wykorzystania narzędzi multimedialnych w jej wykonywaniu. Z racji, iż obecnie gospodarka opiera się raczej na gromadzeniu i przetwarzaniu informacji niż produkcji dóbr materialnych, obecność pracownika w firmie często jest zbędna. Podobny efekt miałoby wprowadzenie zadaniowego sposobu naliczania wynagrodzeń. Igrek dałby z siebie wszystko – i to co Iksowi zajmowało godzin dziesięć, jemu zajęłoby, powiedzmy, sześć, bez uszczerbku na jakości wykonanej pracy. Pozostałe cztery mógłby przeznaczyć dla siebie.

Przedsiębiorstwa mogą także w inny sposób wpływać na realizację pasji swoich pracowników. Zapewnienie kursów językowych, szkoleń, studiów podyplomowych czy choćby emerytury z trzeciego filaru albo wejściówek na basen lub do teatru może skutecznie podnieść ocenę firmy w oczach pracobiorców. Nie do przecenienia jest również możliwość udzielenia im tzw. sabbatical, czyli rocznego urlopu, podczas którego mogą oni podróżować czy odbyć zagraniczny wolontariat.

Ważne dla Igreków jest również indywidualne podejście. Mimo że lubią i potrafią pracować w grupie, nie chcą być uważani za jednego z wielu. Dążą raczej do podkreślenia swej wyjątkowości. Stąd wynika przymus otrzymywania informacji zwrotnej na temat wszystkich podejmowanych przez nich działań. Przemożna potrzeba bycia chwalonym i permanentnie motywowanym, często bowiem ważniejsza jest od materialnych wynagrodzeń.

Wartość generacji Y jako pracowników nie leży wyłącznie w dużej liczbie ich przedstawicieli. Są oni wykształceni, zmotywowani i skuteczni, dlatego wydaje się, że wymagania jakie stawiają przed swoimi pracodawcami nie są zbytnio wygórowane, w porównaniu do jakości i wydajności jaką oferują. Stawianie życia prywatnego ponad zawodowym, nie tylko nie powinno być pojmowane jako brak lojalności wobec firmy, ale raczej jako powrót do normalności po wyścigu szczurów, obserwowanym w latach poprzednich. Stąd nie powinno dziwić hasło, które ma znaczne szanse na stanie się wspólnym mottem w generacji indywidualistów: „Chcemy pracować, lecz nie chcemy, by praca była całym naszym życiem”.