Strategie pośrednie: część 2

Przeczytaj także: Strategie pośrednie: część 1

Zaletą jest również wysoki poziom poznania podmiotów jakim inwestor użycza swoich środków. Istotną zaletą tego typu inwestycji jest również możliwość bezpośredniego oddziaływania inwestora na podmiot będący biorcą finansowania oraz szeroki zakres nadzoru jaki możliwy jest w tego typu inwestycjach, dorównujący niemal poziomowi spotykanemu w przypadku inwestycji typu venture capital i private equity. Do wad tego typu transakcji zaliczyć należy natomiast zarówno stopień skomplikowania całego procesu badania spółki oraz opracowania umowy inwestycyjnej, jak i wymagany do tego duży nakład czasu i energii.

Analizując wady i zalety tego typu inwestycji należy uznać, że mogą one stanowić istotny składnik portfeli inwestycyjnych o umiarkowanym podejściu do ryzyka. Cechą tego typu strategii jest niewątpliwie wysoki poziom wytworzonej wartości dodanej, jakiej może spodziewać się inwestor decydujące się na realizację tego typu strategii. Obecnie z uwagi na wysoki stopień trudności, jakie stwarza realizowanie takich strategii są one domeną głównie wyspecjalizowanych funduszy. A inwestorzy chcący włączyć tego typu strategie do swojego portfela zwykle realizują ją w postaci pośredniego typu tych inwestycji. Prowadzi to do spadku poziomu osiąganego przez nich zysku, jednak zwalnia ich praktycznie całkowicie z konieczności zaangażowania własnych sił w proces inwestycyjny oraz owocuje zwiększeniem stopnia dywersyfikacji w ramach strategii.

Ważną grupę strategii o umiarkowanym ryzyku stanowią również strategie oparte na arbitrażu niesymetrycznym, to znaczy nieniwelującym całkowicie ryzyka inwestycji, a jedynie częściowo je ograniczającym poprzez znoszenie się części zmian wyceny poszczególnych instrumentów wchodzących w skład strategii. Ideą jaka stoi za tego typu strategiami jest ograniczenie statystycznego poziomu ryzyka oraz pozostawienie stosunkowo wysokiego potencjału na uzyskanie satysfakcjonujących stóp zwrotu przez inwestora.

Strategia ta polega na wykorzystywaniu wysokich rozbieżności w wycenach par dóbr o wysokim stopniu substytucyjności jaki rzadko pojawiał się w przeszłości i jaki nie znajduje uzasadnienia na bazie analizy jakościowej, w szczególności różnic występujących między oboma dobrami. Należy tu pamiętać, że dobra te muszą posiadać wysoką zbieżność względem siebie. Mogą to być np. podklasy jakiegoś towaru lub dobra zamienne pod względem możliwości zastosowania. Ogólnie mimo braku możliwości ich pełnej zamiany muszą się one cechować bardzo zbliżonymi korelacjami z głównymi zmiennymi kształtującymi ich cenę.

Strategia ta posiada wiele analogi z arbitrażem statystycznym opisywanym przy strategiach agresywnych. Główną różnice stanowi tu większy nacisk kładziony na analizę jakościową oraz większy stopień zbieżności obu dóbr i korelacji między ich cenami. Zaletą tego typu podejścia inwestycyjnego jest niski stopień korelacji z szerokim rynkiem. Z uwagi na konieczność utrzymywania wysokiego stopnia dywersyfikacji i analizy dużego obszaru rynku strategie tego typu stosowane są głównie przez fundusze hedge posiadające odpowiednie zaplecze oraz możliwości techniczne umożliwiające prawidłową realizację tego typu strategii. Powszechność funduszy, które trudnią się prowadzeniem tego typu strategii sprawia, że stają się one coraz częściej elementem składowym różnorakich portfeli inwestycyjnych i spełniają w nich funkcję mającą za cel wygładzanie linii kapitału.

Istotną strategią inwestycyjną sięgającą swoją historią początków historii inwestycji są inwestycje w kruszce szlachetne. W swoich podstawach ideowych inwestycje tego typu ze szczególnym uwzględnieniem złota mają być inwestycjami na „gorsze czasy”. W powszechnej opinii inwestycje tego typu są również uważane za grupę inwestycji bezpiecznych. W rzeczywistości jednak powinny być one kwalifikowane na pograniczu inwestycji o umiarkowanym ryzyku i inwestycji agresywnych. Kruszce szlachetne podobnie jak inne surowce cechują się wysokim poziomem zmienności ceny zarówno w horyzoncie krótkookresowym jak i długookresowym.

Należy pamiętać, że obecnie są one stosowane szeroko w przemyśle co sprawia że są one podatne na zmiany popytu wywołane zmianami koniunktury gospodarczej. Wykazują one również podobnie jak w przypadku innych surowców podatność na zmiany ceny wywołanej zmianami podaży pieniądza na rynku. Mniejszy stopień podatności na wahania jest jedynie spowodowany ich stosowaniem do wytwarzania dóbr luksusowych, które same w sobie cechują się większą odpornością podczas okresów bessy. Niemniej jednak należy uznać, że poziom zmienności jest tu znaczny. Należy również pamiętać, że bezpieczeństwo tego typu inwestycji w większości przypadków utożsamiane było z inwestycjami spotowymi, w których inwestor nabywał kruszec i przechowywał go w jego podstawowej formie.