Koszt kapitału

Przeczytaj także: Kapitał obcy

Często również dokonuje się tu podziału kapitału własnego na kapitał zwykły i kapitał uprzywilejowany jeżeli w podmiocie spotykamy tego typu udziały. W takim przypadku dokonuje się modyfikacji poniżej przedstawionego wzoru o rozbicie części odnoszącej się do kapitału własnego na dwie grupy. Natomiast w przypadku kosztu kapitału obcego mamy do czynienia z kosztem o charakterze księgowym wynikającym z poziomu oczekiwań dawcy kapitału oraz aktualnych warunków rynkowych. Koszt kapitału własnego na bazie CAMP jest opisywany przez koszt wykorzystania kapitału własnego w alternatywnych zastosowaniach odznaczających się pewnym poziomem rentowności. Należy zatem uznać, że koszt kapitału odzwierciedla w tym przypadku koszt utraconych możliwości, z jakich rezygnujemy decydując się na alternatywę, jaką jest dany projekt gospodarczy.

Wzór wyliczenia kosztu kapitału własnego przedstawia się następująco.

Ke = Rf + ß *(Rr-Rf)

gdzie:

Ke - koszt kapitału własnego,
Rf - stopa zwrotu z lokat wolnych od ryzyka,
ß - współczynnik beta,
Rr - stopa zwrotu z portfela rynkowego,
(Rr - Rf)– rynkowa premia za ryzyko.

Koszt kapitału obcego (długu) – jest to koszt obejmujący odsetki od zaciągniętego długu. Należy tu pamiętać, iż odsetki te zwiększając koszty uzyskania przychodu, zmniejszają zysk brutto, co skutkuje powstaniem oszczędności zwanych „tarczą podatkową”. Należy również pamiętać, iż mimo że koszt ten jest zazwyczaj mniejszy od kosztu kapitału własnego, to jednak w miarę zwiększania udziału kapitałów obcych w strukturze finansowania koszt ten rośnie za sprawą wzrostu ryzyka utraty płynności i bankructwa, które to ryzyko od pewnego poziomu nie jest niwelowane przez korzyści skali (rozumiane jako poprawa pozycji negocjacyjnej względem dawcy kapitału) widoczne w początkowej fazie wzrostu zadłużenia.

WACC (średnioważony koszt kapitału) jest to miara kosztu kapitału jakim dysponuje spółka. Jest to ważony wartościami rynkowymi koszt wynikający ze struktury finansowania, na którą składa się dług netto i finansowanie kapitałem własnym. Należy przy tym pamiętać o uwzględnianiu tarczy podatkowej jaka towarzyszy finansowaniu dłużnemu.

Formuła liczenia WACC przedstawia się następująco:

WACC = D/(D+E)*(1-T)*Kd +E/(D+E)*Ke

gdzie:

WACC - średni ważony koszt kapitału,
Ke - koszt kapitału własnego,
Kd - koszt długu bez uwzględnienia tarczy podatkowej,
T - rzeczywista stopa podatku dochodowego,
E - rynkowa wartość kapitału,
D - rynkowa wartość długu.