Zarządzanie wielkością pozycji

Przeczytaj także: Zarządzanie ryzykiem inwestycyjnym

Tak więc w zarządzaniu aktywami zarządzanie wielkością pozycji stało się narzędziem służącym zarówno do zarządzania poziomem ponoszonego ryzyka, jak i do zarządzania wielkością oczekiwanej stopy zwrotu, a także jej rozłożeniem i korelacją ze zmianami cen instrumentu będącego podstawą do budowy pozycji. Podstawową kwestią jest tu dostosowywanie pozycji zarówno do posiadanego obecnie kapitału i akceptowanego poziomu ryzyka, jak i do zmian ryzyka odnoszącego się zarówno do samego instrumentu, jak i do szerszego otoczenia rynkowego. O ile dostosowywanie wielkości pozycji do zmian wielkości kapitału jest kwestią oczywistą, to o zmianach wielkości pozycji pod wpływem zmieniających się warunków rynkowych wielu inwestorów już zapomina.

Zmienność rynku wpływa znacząco na poziom ekspozycji na ryzyko z jaką musi się liczyć inwestor posiadający otwarte pozycje, dlatego też istotne jest dostosowywanie wielkości pozycji do poziomu zmienności obserwowanego obecnie na rynku. Zalecane jest również dostosowywanie pozycji do zmian zmienności na szerokim rynku i zmian w globalnej ekonomii. Ta ostatnia kwestia ma dwojakie znaczenie. Z jednej strony jest to kwestia istotna z punktu widzenia minimalizacji ryzyka. Z drugiej strony dostosowywanie pozycji do zmiany w cyklu gospodarczym zarówno o globalnym charakterze, jak i cykli sektorowych, sezonowych czy innych zmian wpływających na zmiany cenowe danego instrumentu jest również elementem zarządzania oczekiwaną rentownością.

Kwestia zarządzania rentownością to druga z podstawowych kwestii jaka wiąże się z zarządzaniem wielkością pozycji. Uwzględnianie w wielkości pozycji prawdopodobieństwa wzrostu lub spadku rynku rozumiane jako siła sygnałów sprzedaży lub kupna jest kluczową kwestią dla optymalizacji wyniku strategii w długim okresie. Pozwala ona jednocześnie ograniczać poziom obsunięć kapitału.

Tak więc wielkość pozycji powinna być uzależniona od perspektyw wzrostu rynku ocenianych na bazie zarówno danych makroekonomicznych, sektorowych, jak i związanych z konkretnym instrumentem. Kolejną kwestią jaka powinna decydować o wielkości pozycji jest różnica w cenie płaconej za dany instrument od ceny będącej wynikiem kalkulacji inwestora i którą uznaje on za wartość godziwą. Tak wiec powinna być tu spełniona prosta zasada że pozycja powinna być tym większa im większe są szanse na wzrost i większy jest bufor bezpieczeństwa związany z kupowaniem po atrakcyjnej wycenie. Podobnej oceny można dokonać na bazie analizy technicznej i różnicy ceny od średniej okresowej lub innej wartości przyjętej do szacowania atrakcyjności obecnej ceny.

Podejście takie doczekało się wielu zaawansowanych odmian, które w niektórych przypadkach przypominają bardziej samodzielne podejście inwestycyjne niż element zarządzania wielkością pozycji. Takim podejściem jest między innymi podejście stosowane do budowy pozycji w czasie bessy. Polega ono na inwestowaniu niewielkiej części kapitału i jeżeli rynek rośnie uzyskiwaniu niewielkich poziomów rentowności, przy posiadaniu jednocześnie wolnych środków, które mogą zostać alternatywnie zainwestowane. Jeżeli rynek spada inwestor dokonuje natomiast stopniowego zwiększania pozycji poprzez dokonywanie coraz większych zakupów przy przebijaniu przez kurs określonych uprzednio poziomów. Ustawienie poziomów zakupów i sposób podziału kapitału i zwiększania stawki jest tu oczywiście kwestią uznaniową.

Idea natomiast pozostaje prosta i polega na zbijaniu średniej ceny zakupu, która po zakończeniu inwestycji powinna kształtować się pomiędzy dolnym poziomem spadków, a ceną wynikającą z połowy spadków. Inwestor osiąga zysk już przy niewielkim wzroście kursu, a następnie stopniowo zmniejsza pozycję. Włączenie elementów tego typu do strategii owocuje zarówno zmniejszeniem maksymalnego obsunięcia kapitału jak i wpływa na okres w jakim inwestor odrabia straty.

Należy jednak pamiętać, iż adaptacja tego typu podejść powinna być jedynie uzupełnieniem strategii inwestycyjnej nie zaś jedynym sposobem inwestowania aktywów, gdyż ogranicza ono możliwości uzyskiwania dochodów z osiągania przez rynek nowych maksimów. Optymalnym podejściem do zarządzania wielkością pozycji jest zastosowanie podejścia mieszanego fundamentalno-technicznego. Pozwala to bowiem na znaczne ograniczenie fałszywych sygnałów i poprawę efektywności realizowanych strategii inwestycyjnych. Istotne jest jednak żeby nie zapominać o tym elemencie zarządzania aktywami, gdyż często zdarza się że jest ono pomijane podczas opracowywania strategii inwestycyjnych, gdzie pozycja i jej wielkość zależy jedynie od wielkości posiadanych kapitałów.