Ubezpieczyciele a wdrożenie Solvency II

Przeczytaj także: Firmy ubezpieczeniowe a gotowość na Solvency II

„Autonomia ta wynika przede wszystkim z przeświadczenia, że aktywy udział w projekcie grupy pozwoli na lepszą ocenę skutków wprowadzenia Dyrektywy oraz pozytywnie wpłynie na stan wiedzy w zakładzie ubezpieczeń”, ocenia Piotr Kotla, Ekspert w Firmie Doradczej KPMG. „Niezależnie jednak od stosowanych rozwiązań grupowych zakłady ubezpieczeń będą zobowiązane do udowodnienia lokalnemu organowi nadzoru, iż stosowane rozwiązania w zakresie zarządzania poszczególnymi rodzajami ryzyka oraz wykorzystywany system kontroli odzwierciedlają realne ryzyka wynikające z działalności podmiotu.”

„Zastosowanie grupowego modelu wewnętrznego w polskich zakładach ubezpieczeń będzie wymagało od nich nie tylko dobrego zrozumienia tego modelu, ale także może oznaczać konieczność wprowadzenia pewnych dostosowań związanych z polską specyfiką”, dodaje Andrzej Kwasowiec, Manager w Firmie Doradczej KPM. „Aktywne włączenie się w tworzenie modeli wewnętrznych oraz prowadzenie równoległych i autonomicznych prac wdrożeniowych polskich zakładów ubezpieczeń może w przyszłości przynieść wymierne korzyści przede wszystkim w zrozumieniu ponoszonego ryzyka, jak również w trakcie uzgodnień własnych rozwiązań z organem nadzoru”.

Badanie QIS - impuls przyśpieszający wdrożenie Solvency II

Udział zakładów ubezpieczeń w czwartym badaniu ilościowym (ang. Fourth Quantitative Impact Study - QIS4) nadał znaczącego rozpędu procesowi przygotowawczemu do Solvency II (dotyczy 65% respondentów). Odpowiedzi udzielone w badaniu wskazują, że w zakładach ubezpieczeń biorących udział w QIS4, w przeciwieństwie do zakładów niebiorących udziału w badaniu, projekty Solvency II są na znacząco dalszych etapach wdrożenia postanowień Dyrektywy we wszystkich jej obszarach.

„Udział w ilościowych badaniach QIS znacząco poprawia stopień zrozumienia złożoności Dyrektywy Solvency II oraz pozwala na lepszą ocenę potencjalnych luk w obecnie opracowywanych rozwiązaniach dla potrzeb Dyrektywy, jak również daje możliwość oceny skutków wejścia w życie Solvency II. Wiedza ta powinna pozwolić na dokładniejsze ustalenie priorytetów przy planowaniu zasobów, harmonogramu lub kosztów wdrożenia”, ocenia Bożena Graczyk.

Koncentracja na wybranych filarach

Ponad 35% respondentów, wśród których występują przede wszystkim małe i średnie zakłady ubezpieczeń, zaczyna prace od wybranych zagadnień lub pojedynczych filarów Dyrektywy. Blisko połowa mniej – 18% badanych, wśród których znajdują się przede wszystkim większe zakłady ubezpieczeń – od samego początku obejmuje swoimi pracami wszystkie trzy filary Solvency II. Ilość polskich instytucji, które rozpoczęły prace nad trzema filarami Dyrektywy jest dwukrotnie wyższa na tle pozostałych respondentów z Europy Środkowo-Wschodniej.

Zakłady ubezpieczeń pracujące nad trzema filarami w sposób szczególny obawiają się trudności we wdrożeniu wymogów wynikających przede wszystkim z Filaru II. Wyniki badania pokazały także, że zakłady ubezpieczeń zajmujące się jedynie wybranymi obszarami uważają, że Solvency II przynosi im mniejszą wartość dodaną niż podmioty, które biorą pod uwagę wszystkie trzy filary łącznie.