Rozwój demograficzny Polski 2000 - 2010

Przeczytaj także: Rozwój demograficzny Polski 2009

Podobnie jak ogólny współczynnik zgonów niemowląt także współczynnik umieralności okołoporodowej (urodzenia martwe i zgony niemowląt w wieku 0-6 dni na 1000 urodzeń żywych i martwych) wykazuje tendencję spadkową; w 2009 r. wynosił 7,2‰, zaś na początku tego stulecia - prawie 10‰ (w 1990 r. – ok. 20‰).




Stałemu spadkowi umieralności niemowląt w Polsce towarzyszy także stały spadek umieralności dzieci w wieku 1-14 lat. Szczególnie niska jest umieralność dzieci w wieku 5-14 lat, zwłaszcza w porównaniu z kolejnymi grupami wieku. W 2009 r. na każde 100 tys. dzieci w wieku 1-14 lat zmarło 17 dzieci (w 2000 r. było ich 22). Umieralność dzieci i młodzieży zamieszkałej na wsi jest zdecydowanie wyższa niż mieszkańców miast – szczególnie wśród nastolatków.

Najczęstszą przyczyną umieralności dzieci i młodzieży, stanowiącą ponad połowę wszystkich zgonów, są urazy i zatrucia, którym częściej ulegają chłopcy. Niepokojącym jest wzrost liczby samobójstw wśród dzieci i młodzieży (w wieku 5-19 lat). Na początku lat 90-tych samobójstwa stanowiły ok. 10% zgonów w wyniku urazów, obecnie – już ponad 20%. Kolejnymi przyczynami zgonów w tej grupie wieku są nowotwory (prawie 13% wszystkich zgonów), następnie wady rozwojowe wrodzone (szczególnie w grupie 1-4 lata) oraz - coraz częściej - choroby układu nerwowego (ok. 7%).
Trwanie życia

Obserwowana od początku lat 90-tych poprawa sytuacji w zakresie umieralności korzystnie wpływa na długość trwania życia Polaków, przy czym nadal utrzymuje się duża różnica między trwaniem życia mężczyzn i kobiet.

W 2009 r. przeciętne trwanie życia dla mężczyzn wynosiło 71,5 lat, a dla kobiet – 80,1 lat. W porównaniu do początku lat 90-tych trwanie życia wydłużyło się o 5 lat dla mężczyzn oraz 4,6 dla kobiet (w 2000 r. parametr ten wynosił dla mężczyzn 69,7 lat, a dla kobiet 78,0). Ze względu na występujące w Polsce zjawisko wysokiej nadumieralności mężczyzn różnica między trwaniem życia kobiet i mężczyzn jest znacząca i rośnie; obecnie wynosi 8,6 roku, a na początku dekady - 8,3.

Struktura płci i wieku

W ogólnej liczbie ok. 38204 tys. ludności2 Polski kobiety stanowią ok. 52%; na 100 mężczyzn przypada ich 107 (wśród ludności miejskiej 111, na obszarach wiejskich 101). Wskaźnik ten zmienia się w zależności od wieku osób; do 45 roku życia występuje liczebna przewaga mężczyzn (97 kobiet na 100 mężczyzn), powyżej tego wieku - współczynnik feminizacji wynosi 125, w tym w najstarszych grupach wieku (70 lat i więcej) – 180.

W 2009 roku mieszkaniec Polski miał przeciętnie 37,7 lat (mediana wieku – co oznacza, że połowa ludności kraju wiek ten już przekroczyła, a druga połowa jeszcze go nie osiągnęła). Dla mężczyzn parametr ten wynosi 35,9 lat, kobiety - średnio - są starsze (w wyniku dłuższego trwania życia) i mają 39,8 lat. W ciągu minionego 10-lecia statystyczny Polak stał się starszy o ponad 2 lata (w 2000 r. mediana wieku ludności wynosiła 35,4, dla mężczyzn - 33,4, kobiet - 37,4). Mieszkańcy wsi są młodsi, ich średni wiek wynosi 36 lat, w miastach - 38,9 lat.