PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2011

Przeczytaj także: PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2010

• Dalszy brak decyzji co do zasad przyznawania nieodpłatnych pozwoleń do emisji CO2 dla wytwórców począwszy od 2013 roku, w połączeniu z brakiem decyzji o przeznaczeniu środków z przychodów z aukcji pozwoleń CO2, stanowi obecnie największe ryzyko regulacyjne w obszarze wytwarzania energii elektrycznej i powoduje zaniechanie bądź zwlekanie z niezbędnymi inwestycjami w moce wytwórcze.
• Fiskalizm, zamiast maleć – np. poprzez obniżkę akcyzy na energię elektryczną, został wręcz pogłębiony na skutek podwyżki podstawowej stawki VAT.
• W pracach nad ustawą o efektywności energetycznej brak jest postępu, a znaczna ilość uwag zgłoszona w procesie legislacyjnym oznacza, iż projekt ustawy jest jeszcze mocno niedopracowany.

PKPP Lewiatan podkreśla, że najlepszą ochroną interesów odbiorców energii jest konkurencyjny rynek. Z racji faktu, iż energia elektryczna jest używana powszechnie i stanowi istotny czynnik konkurencyjności całej gospodarki, rząd i regulator powinni podejmować działania na rzecz ograniczenia kosztów w energetyce i zapewnienia w naszym kraju konkurencyjnych cen energii.

Jak podaje PKPP Lewiatan, w Polsce nie istnieje rynek gazu. Istnieje monopol PGNiG z regulowaną ceną sprzedaży surowca gazowego, a dostęp dla nowych podmiotów jest ciągle utrudniony. Grupa kapitałowa PGNiG S.A. posiada 98% rynku obrotu i dystrybucji, oraz niemal 100% magazynowania i wydobycia. Poza Grupą Kapitałową PGNiG S.A. działa ok. 20 niedużych niezależnych podmiotów zajmujących się dystrybucją i obrotem gazem. Spółki te głównie redystrybuują gaz kupowany od PGNiG. Ich udział w rynku wynosi ok. 2%, w bezpośrednim imporcie gazu - 0,35%, a w ogólnym imporcie - ok.0,50% .

Stworzenie warunków rozwoju konkurencji jest wskazywane jako cel strategiczny zarówno w Polityce energetycznej Polski jak i w ustawie Prawo Energetyczne. Jednak w 2010 roku brak było zdecydowanych działań do tego celu przybliżających. Implementowane były przepisy wspólnotowe, ale przy jednoczesnym wprowadzaniu rygorów o negatywnych skutkach dla już działających przedsiębiorstw i skutecznie uniemożliwiających wejście na rynek innych.

Rozwój spółek spoza Grupy PGNiG uniemożliwiają zaostrzone – w stosunku do regulacji unijnych - przepisy o unboundlingu (rozdzieleniu działalności handlowej od świadczenia usług dystrybucyjnych, przesyłowych i magazynowych) oraz obowiązek utrzymywania zapasów gazu na terytorium RP. Dużym przemysłowym odbiorcom gazu (w tym z sektora chemicznego) w dalszym ciągu nie udało się przekonać regulatora do odstąpienia od zatwierdzania taryf na gaz.

Z nadzieją należy odnotować fakt przystąpienia Departamentu Ropy i Gazu Ministerstwa Gospodarki do prac nad implementacją III pakietu energetycznego oraz ustawy prawo gazowe. Celem dyrektywy gazowej jest liberalizacja rynków gazu i stworzenie jednolitego rynku gazu w UE. Proponujemy zorganizowanie zespołu przy MG do prac nad projektem ustawy prawo energetyczne/gazowe i zmian innych krajowych przepisów w związku z wejściem w życie nowych regulacji III pakietu energetycznego z udziałem interesariuszy z sektora gazu oraz odbiorców gazu.

7. BRANŻA TELEKOMUNIKACYJNA I MEDIALNA

Sektor telekomunikacyjny ma nieoceniony pośredni wpływ na wzrost gospodarczy poprzez zwiększanie produktywności w praktycznie wszystkich gałęziach gospodarki i administracji publicznej. Dzięki nowoczesnym rozwiązaniom telekomunikacyjnym znikają bariery komunikacyjne, usprawniany jest obieg informacji, redukowane są koszty działalności i oszczędzany czas. Technologie informacyjne i komunikacyjne stymulują rozwój innowacyjności, która jest podstawowym motorem napędowym nowoczesnej ekonomii. Dlatego właśnie w tej branży wszelkie bariery rozwoju oraz niewykorzystane szanse są bardzo istotne również dla całej gospodarki, szczególnie w czasach spowolnienia gospodarczego, gdy potrzebujemy wykorzystać każdą metodę stymulowania wzrostu.