Jakie ulgi przy zwrocie dotacji?

Przeczytaj także: Matryca logiczna pomaga planować projekty unijne

Organami odwoławczymi od decyzji wymienionych organów są: organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712) - od decyzji wydanej przez instytucję pośredniczącą lub wdrażającą; organ wyższego stopnia - od decyzji wydanej przez inny organ lub innego dysponenta części budżetowej. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub instytucję zarządzającą nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do przedmiotowego wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.

Przesłanki udzielania ulg

Przepisy ustawy o finansach publicznych nie wskazują konkretnych przesłanek udzielania ulg w spłacie należności stanowiących niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno – prawnych. Wobec tego, na podstawie odesłania zawartego w ustawie, do spraw dotyczących wskazanych należności, nieuregulowanych tą ustawą stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ,,Ordynacja podatkowa’’ (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) – zwanej dalej ordynacją podatkową. I tak zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej (rozdział 7a) organ podatkowy może udzielić określonych ulg w spłacie zobowiązań na wniosek podatnika w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym.

Ponadto organ może także z urzędu umorzyć należność, jeżeli zajdzie przynajmniej jedna z poniższych okoliczności: zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne; kwota zaległości nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym; kwota zaległości podatkowej nie została zaspokojona w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym; podatnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 5 tys. zł, i jednocześnie brak jest spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego oraz nie ma możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.

W konsekwencji odpowiednie stosowanie przepisów ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku, że właściwy organ może udzielić zobowiązanemu ulgi w spłacie zobowiązań stanowiących niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym, na jego wniosek, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem zobowiązanego lub interesem publicznym. W przypadku, gdy zobowiązany jest przedsiębiorcą, ulgi mogą być udzielane tylko w spłacie zobowiązań z tytułu należności, które nie stanowią pomocy publicznej, stanowią pomoc de minimis lub stanowią pomoc publiczną, udzielaną w zakresie, o którym mowa w przepisach ustawy o finansach publicznych. Ponadto wydaje się, że właściwy organ może także umorzyć należność z urzędu w przypadku zaistnienia okoliczności wskazanych wyżej.

Ważny interes zobowiązanego lub interes publiczny

Przepisy nie definiują powyższych pojęć, wobec tego niezbędnym dla odkodowania znaczenia tych klauzul jest analiza bogatego orzecznictwa sądów administracyjnych, podejmowanego wprawdzie na gruncie przepisów ordynacji podatkowej, ale aktualnego również w stosunku do udzielania ulg w spłacie niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publiczno-prawnym, na podstawie ustawy o finansach publicznych. Poniżej przedstawiono tezy z wybranych orzeczeń publikowanych w prawniczym serwisie internetowym Lexis Nexis www.lexpolonica.pl oraz na stronie internetowej NSA www.orzeczenia.nsa.gov.pl, które pozwolą przybliżyć czytelnikowi zarówno znaczenie powyższych pojęć, jak i generalne zasady towarzyszące procesowi zmierzającemu do wydania decyzji w sprawie udzielenia ulgi:

• „Decyzja wydana w oparciu o art. 67a ordynacji podatkowej jest aktem o charakterze uznaniowym, który pozwala organom na swobodę w podejmowaniu rozstrzygnięcia, pod warunkiem, że w toku postępowania dokonają szczegółowej analizy prowadzonej sprawy pod kątem ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego(...)” - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 lutego 2010 r. (I SA/Ke 532/2009).
• „Regulacją prawa wspólnotowego, do której stosowania - w odniesieniu do pomocy de minimis - odsyła przepis art. 67b § 1 pkt. 2 ordynacji podatkowej jest Rozporządzenie Komisji Wspólnot Europejskich nr 198/2008. Zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. h Rozporządzenia, aktu tego nie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji w rozumieniu wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji. Ustalenie zatem, że wnioskodawca - przedsiębiorca znajduje się w trudnej sytuacji (w rozumieniu wskazanych wytycznych), eliminuje możliwość skorzystania przez niego z pomocy de minimis.”