Polska a gospodarka niskoemisyjna

Przeczytaj także: Problem zmian klimatycznych dostrzegany

Przejście na niskoemisyjne źródła energii, poprawa efektywności energetycznej na poziomie odbiorców końcowych oraz polityka transportowa będą kluczowymi elementami strategii niskoemisyjnej dla Polski. Jej punktem wyjścia będzie energetyka, w której konieczność wymiany zaawansowanej wiekowo infrastruktury stanowi dobrą okazję do zmiany kierunków rozwoju. Sektor wytwarzania energii, obecnie główne źródło emisji, z pewnością należy do obszarów priorytetowych. Jednak wysokie koszty inwestycji w sektorze będą źródłem trudności z zapewnieniem finansowania, a długi okres projektowania i wdrażania inwestycji sprawia, że struktura sektora będzie zmieniała się bardzo powoli.
Główne wnioski płynące z raportu

Do 2030 roku, wykorzystując istniejące obecnie technologie, Polska może ograniczyć wielkość emisji gazów cieplarnianych prawie o jedną trzecią, przy średnim koszcie redukcji wynoszącym 10-15 euro za jedną tonę ekwiwalentu CO2.

• Koszty dla gospodarki osiągną najwyższy poziom w 2020 roku, ale do 2030 roku zmiana charakteru gospodarki na niskoemisyjny będzie przyczyniała się do przyspieszenia wzrostu gospodarczego. Per saldo, analizowana redukcja emisji będzie miała ujemny wpływ na PKB, wynoszący średnio 1% rocznie do 2030 roku w porównaniu do sytuacji braku działań na rzecz ograniczenia emisji.
• Koszt dla gospodarki, w kategoriach poziomu produkcji i zatrudnienia, wynikający z redukcji emisji w Polsce wymaganej do 2020 roku w ramach regulacji UE, jest wyższy niż średnio w innych krajach członkowskich. Ponadto, ograniczenia dotyczące handlu uprawnieniami do emisji między sektorami prowadzą do jego zwiększenia.
• Sektor energetyczny obecnie jest źródłem prawie połowy wielkości emisji w Polsce; jednak to sektor transportu – odnotowujący gwałtowny wzrost i wymagający raczej zmian behawioralnych niż wykorzystania nowych technologii – może okazać się źródłem trudniejszych wyzwań dla polityki gospodarczej.

Informacje o raporcie
Raport został przygotowany przez zespół kierowany przez Erikę Jorgensen i pracujący w następującym składzie: Leszek Kąsek, Ryszard Malarski, Ewa Korczyc, John Allen Rogers oraz Gary Stuggins. Raport w dużym stopniu czerpie z szeregu opracowań roboczych i publikacji, w tym przygotowanych przez następujące osoby i instytucje: Maciej Bukowski i Instytut Badań Strukturalnych (modelowanie makroekonomiczne), Christoph Böhringer i Loch Alpine Economics (modelowanie makroekonomiczne), McKinsey & Company Poland (model inżynierski, techniczne możliwości redukcji emisji) oraz ECORYS Rotterdam (modelowanie transportu).