Miasta Polski w liczbach 2009

Przeczytaj także: Polskie miasta: czego życzą sobie ich mieszkańcy?

Na 1 km2 miast w 2009 r. przypadało średnio 1088 mieszkańców. Największą gęstość zaludnienia odnotowano w miastach województw mazowieckiego (1564 os./km2) i kujawsko- -pomorskiego (1517 os./km2), a najmniejszą – w miastach województwa opolskiego (706 os./km2).

W porównaniu ze stanem z 2008 r., mimo zwiększenia o 5 liczby miast, ludność miejska zmniejszyła się o 10,0 tys. osób, przy czym warto zaznaczyć, że w ostatnim dziesięcioleciu spadek ten był najniższy. Na zmiany w liczbie ludności składają się trzy elementy: przyrost naturalny, saldo migracji oraz zmiany o charakterze administracyjnym.
W latach 2000-2007 w miastach utrzymywał się zapoczątkowany w 1998 r. ujemny przyrost naturalny, spowodowany głównie dużym spadkiem liczby urodzeń. Liczba ludności miast zmniejszyła się z tego tytułu o 77,5 tys. Dodatni przyrost naturalny z lat 2008 i 2009 (łącznie 27,3 tys. osób) zmniejszył ten ubytek do 50,2 tys. w latach 2000-2009.

W latach 2000-2009 zmiany relacji liczby ludności miast i wsi były niewielkie. W całym dziesięcioleciu saldo migracji ogółem było ujemne w miastach, a dodatnie na wsi.

Liczba kobiet na 100 mężczyzn w miastach nieznacznie wzrosła (ze 110 w 2000 r. do 111 w 2009 r.). W tym okresie wskaźnik feminizacji na wsi nie zmienił się i wynosił 101, a różnica pomiędzy miastem i wsią pozostawała na zbliżonym poziomie.

Dalsza analiza została ograniczona do 866 miast, które na początku i na końcu omawianego dziesięciolecia, tj. w końcu 1999 i w końcu 2009 r., lokowały się w tej samej grupie wielkościowej. Według stanu w dniu 31 XII 2009 r. stanowiły one 96,5% ogólnej liczby polskich miast, a ich mieszkańcy to 98,3% ogółu ludności miejskiej.

W 2009 r., w porównaniu do stanu z końca 1999 r., liczba ludności w miastach była mniejsza o 471,3 tys. osób, tj. o 2,0%.
W latach 2000-2009 udział ludności w wieku przedprodukcyjnym w miastach zmniejszył się o 5,2 pkt proc. (do 17,2% w 2009 r.). Wzrósł natomiast o 2,3 pkt proc. udział ludności w wieku produkcyjnym (do 65,6%) i o 2,9 pkt proc. udział ludności w wieku poprodukcyjnym (do 17,2%). Największy spadek udziału ludności w wieku przedprodukcyjnym w ogólnej liczbie ludności wystąpił w grupie miast małych (o 6,5 pkt proc.), a najmniejszy w miastach dużych (o 4,1 pkt proc.). Odsetek ludności w wieku produkcyjnym wzrósł najbardziej w grupie miast małych (o 4,2 pkt proc.), a ludności w wieku poprodukcyjnym – w miastach średnich (o 3,3 pkt proc.).

W okresie od 2000 do 2009 r. w miastach zarejestrowano łącznie 2,1 mln urodzeń żywych. Ich liczba w 2009 r. wyniosła 242,3 tys., tj. o prawie 40 tys. więcej niż w 2000 r. W 2009 r. wskaźnik urodzeń na 1000 ludności dla ogółu miast wyniósł 10,6. Najwyższa wartość tego wskaźnika wystąpiła w grupie miast małych (10,9), a najniższa w dużych miastach (10,4).

W 2009 r. współczynnik zgonów na 1000 ludności dla ogółu miast wyniósł 10,0. Najwyższa wartość tego wskaźnika wystąpiła w grupie dużych miast (10,4), a najmniej osób w przeliczeniu na 1000 mieszkańców zmarło w miastach średnich (9,5).