Czy dostęp do wody jest już przywilejem?

Przeczytaj także: Europejczycy a problem wody

Jako że aktualnie rządy większości państw skupiają się przede wszystkim na problemach gospodarczych, presja poszukiwania oszczędności prowokuje je do cięć również w obszarach programów ochrony środowiska. Zgodnie z wnioskami przedstawionymi przez autora raportu RICS – Justina Abotta, nie powinniśmy żyć w przekonaniu, że niedobór wody to odległe zagrożenie, które pojawi się w nieokreślonej przyszłości. „W ciągu ostatniego stulecia, zapotrzebowanie na wodę rosło w dwukrotnie szybszym tempie niż liczba ludności na świecie. Ma to ogromny wpływ na politykę, ludność, produkcję żywności rozwój miast i globalnej gospodarki. Temat ten wymaga pilnego podjęcia działań i przyjęcia holistycznego podejścia do zwalczania niedoborów w skali ogólnoświatowej.” - komentuje swoje wnioski z przygotowanego dla RICS raportu Justin Abbott. „Zasoby wody nie są nieskończone. Dotarliśmy do momentu, kiedy musimy przedefiniować nasze priorytety jako ludzkość i skupić się na odtworzeniu równowagi pomiędzy popytem i podażą wody pitnej.” – dodaje J. Abbott.

Jak każde globalne wyzwanie, przeciwdziałanie niedoborom wody wymaga szerokiego spojrzenia, ale działań przede wszystkim w skali lokalnej. "Publikacja tego raportu przez RICS pokrywa się z trwającą właśnie debatą w Komisji Europejskiej, która weryfikuje swoją dotychczasową politykę pod kątem nakładów niezbędnych do skutecznego i zrównoważonego wykorzystania wody w UE. W tej perspektywie raport RICS proponuje szereg zaleceń, które mogą być pomocne decydentom w opracowaniu skutecznych rozwiązań na poziomie regionów, ośrodków miejskich, a także na poziomie zarządzania budynkami i realizacji inwestycji budowlanych.” – komentuje powstanie raportu Peter Maitland, FRICS, członek zarządu RICS Polska, Przewodniczący Sustainability Professional Group.

Priorytetami w skali regionów i miast są m.in. redukcja wycieków wody poprzez poprawę wydajności sieci wodociągowych w największych miastach, gdzie obecnie od 20-50 procent wody marnuje się ze względu na nieszczelności lub nielegalne podłączenia. Kolejną propozycją jest zwiększenie wykorzystania wielofunkcyjnej „zielonej” infrastruktury (m.in. drzew, „zielonych” ścian, „zielonych” dachów i otwartych przestrzeni) do wychwytywania i magazynowania opadów oraz spływu wód deszczowych. Dodatkowo powinno się stosować zachęty do tworzenia formalnych sieci do ponownego wykorzystywania i recyklingu wody niezdatnej do picia (deszczówka, uzdatniona woda z gospodarstw domowych, etc.).

Szacunki pokazują, że aż 30 procent wody zużywanej w budynkach można zaoszczędzić. Na tym poziomie RICS rekomenduje stworzenie nowych przepisów budowlanych, które mogłyby wpłynąć na wartość budynków uzależniając ją od ich poziomu wydajności wodnej. Sprzedający będzie musiał wykazać, że budynki spełniają wymagane normy. Dodatkowo, konieczne jest stworzenie bardziej wydajnych narzędzi do pomiaru zużycia i recyklingu wody w budynkach. Równocześnie powinno się położyć nacisk na modernizację istniejących instalacji oraz poprawę oszczędności wody poprzez stosowanie ekologicznych akcesoriów sanitarnych, takich jak toalety, baterie łazienkowe i kuchenne, prysznice itp.

Kluczowym czynnikiem, który ma wpływ na powodzenie wszelkich inicjatyw jest oczywiście zaangażowanie społeczeństwa. Aby presja zmian w długofalowym okresie była skuteczna, a także żeby osiągnąć rzeczywistą zmianę postępowania konieczne jest przekonanie opinii publicznej co do niedocenionej wartości wody pitnej oraz uzmysłowienie ludziom, że jej zasoby są ograniczone. Autor raportu RICS, Justin Abbott dodaje: „Zachęty ekonomiczne będą odgrywać ważną rolę, jednak najwięcej energii trzeba poświęcić na pracę ze społecznościami, mając na celu zwiększenie ich świadomości w temacie niedoboru wody i jego konsekwencji, a także wzmocnienie zaufania do nowego sposobu myślenia, m.in. o recyklingu wody.”