Narodowy Rachunek Zdrowia 2010

Przeczytaj także: Narodowy Rachunek Zdrowia 2009

System rachunków zdrowia jest stosunkowo nowym narzędziem analizy wydatków na ochronę zdrowia, które ujmuje je w sposób wszechstronny, zapewniający porównywalność w skali międzynarodowej. Narodowy rachunek zdrowia za kolejne lata opracowywany jest w Głównym Urzędzie Statystycznym w ścisłej współpracy z instytucjami, które gromadzą dane o nakładach na ochronę zdrowia: tj. Ministerstwem Zdrowia, Narodowym Funduszem Zdrowia, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, Ministerstwem Obrony Narodowej, Ministerstwem Sprawiedliwości, Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwem Finansów.

WYNIKI NARODOWEGO RACHUNKU ZDROWIA ZA 2010 ROK

Wydatki ogółem na ochronę zdrowia tj. wydatki bieżące i inwestycyjne wyniosły w 2010 r. 99 mld zł i stanowiły 7,0% Produktu Krajowego Brutto (7,2% PKB w 2009 r.). Z kolei bieżące wydatki publiczne wyniosły 66,5 mld zł i stanowiły 4,7% PKB (4,8% PKB w 2009 r.). Wartości podstawowych kategorii Narodowego Rachunku Zdrowia przedstawia poniższa tablica.
Przytłaczającą większość nakładów ogółem na ochronę zdrowia stanowią wydatki bieżące, których udział w 2010 r. wyniósł 93,2%. Struktura wydatków bieżących ponoszonych przez poszczególnych płatników kształtowała się następująco: instytucje rządowe i samorządowe (łącznie z NFZ) – 72,2%, sektor prywatny – 27,8% (przed rokiem, odpowiednio 71,7% i 28,3%). W ramach wydatków publicznych 88,4% stanowiły wydatki ponoszone przez NFZ, natomiast w sektorze prywatnym największy strumień wydatków pochodził z gospodarstw domowych (85,1%), przy czym proporcje te układały się różnie, w zależności od realizowanych funkcji. I tak na przykład, nakłady na indywidualną opiekę zdrowotną w 71,7% były finansowane ze środków publicznych, a w 28,3% przez sektor prywatny, w tym długoterminowa opieka pielęgnacyjna niemal w 97% finansowana była ze środków publicznych, a produkty medyczne dla pacjentów – w niespełna 40%.
Biorąc pod uwagę funkcjonalne przeznaczenie poniesionych wydatków ogółem (rys. 2), można stwierdzić, że zdecydowana większość (90%) to nakłady przeznaczone na indywidualną opiekę zdrowotną, zaś pozostałe wydatki zostały przeznaczone na działania związane z profilaktyką i zdrowiem publicznym, funkcje administracyjne oraz inwestycje.

W porównaniu z rokiem 2009 wydatki ogółem zwiększyły się nominalnie o 2%. Na ten wzrost, w najbardziej znaczącym stopniu, przełożyły się zmiany wartości następujących funkcji: zwiększyła się suma przekazana na długoterminową opiekę pielęgnacyjną (HC.3) aż o 12,1% i usługi rehabilitacyjne (HC.2) o 9,6%. Jednak należy mieć na uwadze, że kategorie te stanowią odpowiednio jedynie 5,7% i 3,4% całości nakładów na ochronę zdrowia. Mniej spektakularny, ale największy pod względem sumy pieniędzy był wzrost wydatków na usługi lecznicze (HC.1 - o 1 mld zł tj. o 2,1%). Spadek w stosunku do 2009 r. można zaobserwować w przypadku funkcji Profilaktyka i zdrowie publiczne (HC.6) i Administracja ochrony zdrowia i ubezpieczeń zdrowotnych (HC.7) odpowiednio o 9,9% i 2,5%, przy czym udział tych funkcji w całości wydatków jest niewielki – 1,9% i 1,3%.