Emigracja Polaków w latach 2004 - 2011

Przeczytaj także: Emigracja Polaków w latach 2004 - 2009

Jak już wspomniano, dane za 2009 i 2010 rok zostały skorygowane w oparciu o wyniki NSP 2011 w stosunku do publikowanych poprzednio. Szacuje się, że w końcu 2011 roku poza granicami Polski przebywało czasowo około 2060 tys. mieszkańców naszego kraju, tj. o 60 tys. więcej niż w 2010 roku (około 2000 tys.). W Europie w 2011 r. przebywało ponad 1750 tys. osób (w 2010 roku – około 1685 tys.). przy czym zdecydowana większość – około 1670 tys. – emigrantów z Polski przebywała w krajach członkowskich UE. Liczba ta zwiększyła się o 63 tys. w stosunku do 2010 roku. Spośród krajów UE, nadal najwięcej osób przebywało w Wielkiej Brytanii (625 tys.), Niemczech (470 tys.), Irlandii (120 tys.) oraz Niderlandach (95 tys.).

Należy podkreślić, że wielkość zasobów migracyjnych wynika zarówno z liczby wyjazdów jak i powrotów, które zawsze – w mniejszym lub większym stopniu – towarzyszą wyjazdom.

W 2011 r. dla kilku krajów z obszaru UE odnotowano wzrost liczby Polaków, co oznacza, że liczba wyjazdów do tych krajów przewyższyła liczbę powrotów.

Spośród krajów, które od lat są głównymi kierunkami polskiej emigracji znaczący wzrost Polaków zaobserwowano w Wielkiej Brytanii. W Niemczech, gdzie wobec pełnego otwarcia tamtejszego rynku pracy od 1 maja 2011 r. Polacy mogą już bez przeszkód podejmować pracę, również odnotowano wzrost, aczkolwiek jest on mniejszy niż dla Wielkiej Brytanii. Tendencja spadkowa liczby emigrantów z Polski występuje natomiast w przypadku Irlandii i Hiszpanii.
Znaczny spadek liczby Polaków przebywających w Hiszpanii, był spowodowany prawdopodobnie utratą miejsc pracy w związku z kryzysem ekonomicznym panującym w tym kraju i najwyższym wśród krajów UE bezrobociem. Polacy, którzy odczuli skutki kryzysu zdecydowali się na powrót do kraju lub częściej – na zmianę kraju przebywania.

Jednocześnie zaobserwowano dalszy wzrost liczby osób przebywających w krajach europejskich nienależących do UE, w tym do Norwegii.

Szacuje się, że ponad 75% czasowych emigrantów z Polski przebywa za granicą co najmniej 12 miesięcy. Osoby te zaliczane są do emigrantów długookresowych i – razem z osobami, które wyemigrowały na stałe – powinny być uwzględnione w stanach ludności poszczególnych krajów (są rezydentami krajów przyjmujących).

Zdecydowana większość polskich emigrantów przebywa za granicą w związku z pracą, chociaż wraz z upływem czasu zwiększa się odsetek osób – członków rodzin polskich emigrantów, pozostających na ich utrzymaniu (małżonkowie, dzieci). Osoby, które wyjechały w okresie od maja 2004 r. do końca 2011 r., w zdecydowanej większości przebywały za granicą podejmując pracę lub jej poszukując. Wyniki ostatniego spisu powszechnego wykazały, że w końcu marca 2011 r. ogólny odsetek osób przebywających w związku z pracą (wśród osób, dla których uzyskano informację o przyczynie wyjazdu) wynosił ok. 73%. Odsetek ten różnił się w zależności od kraju przebywania, najwyższy wynoszący ok. 90% odnotowano dla osób przebywających w Niderlandach. Około 16% emigrantów przebywało za granicą z powodów rodzinnych, w tym najczęściej podawaną przyczyną szczegółową było towarzyszenie rodzinie, a kolejną – połączenie rodziny.