Lektorat na studiach czyli jak stracić 5 lat

Przeczytaj także: Certyfikaty językowe coraz popularniejsze

Podstawowym mankamentem edukacji językowej na polskich uczelniach jest bardzo ograniczona liczba godzin zajęć. Większość uczelni oferuje swoim adeptom tylko 120 godzin języka obcego, co daje około 1,5 godziny tygodniowo przez dwa lata. Docelowo studenci kończąc uczelnię powinni władać językiem na poziomie B2, co oznacza płynną i spontaniczną komunikację. Osiągnięcie takiego poziomu, przy założeniu, że studenci mają zajęcia tylko raz w tygodniu, jest mało realne.

„Bardzo trudno jest doprowadzić studenta do wymaganego przez ministerstwo poziomu B2, dysponując tak krótkim czasem” – mówi dr Elżbieta Jendrych z Centrum Języków Obcych Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, autorka podręczników do nauki business English. „Tak krótki wymiar godzinowy pozwala najczęściej jedynie na omówienie podstawowych zagadnień związanych z gramatyką języka i na rozwinięcie biernej sprawności leksykalnej. Student może się nauczyć poprawnie czytać teksty podręcznika i rozwiązywać zadania, ale nie ma możliwości rozwinięcia najbardziej użytecznych w przyszłej pracy produktywnych sprawności językowych, czyli mówienia i pisania” – dodaje.

Brak analizy potrzeb

Błędem, który bardzo często popełniany jest na studiach językowych to zaniedbanie analizy potrzeb. Każda uczelnia powinna ustalić swoje priorytety podczas kształcenia językowego, odnosząc je do realiów rynku pracy i potencjalnych potrzeb pracodawcy. Jeśli uczelnia kształci na kierunkach technicznych albo medycznych, podczas projektowania lektoratu powinna wziąć pod uwagę zajęcia z języka specjalistycznego, bo to on będzie stanowił trzon komunikacji w przyszłym życiu zawodowym studenta. Warto też zastanowić się i przemyśleć priorytety związane z modułami nauczania, czyli to, z jakich umiejętności językowych przyszły kandydat do pracy będzie korzystał najczęściej. Jeśli na przykład uczelnia kształci przyszłych dziennikarzy prasowych, akcent spadnie na umiejętność pisania w języku obcym. Wszystkim natomiast na pewno przyda się umiejętność mówienia i czytania.

Niedopasowanie poziomu nauki

Bardzo często zdarza się, że na początku roku akademickiego uczelnie dzielą swoich studentów na grupy ze względu na znajomość danego języka. Wiele z nich nie stosuje podczas tego podziału żadnego wiarygodnego narzędzia, opierając się na deklaracjach studentów. Takie postępowanie może skończyć się źle dla studenta, który nieodpowiednio ocenił swoje umiejętności. Ten, który zna język zbyt słabo, w grupie wśród mocniejszych kolegów będzie czuł się nieswojo i zamiast nadrobić zaległości bardzo szybko straci motywację. Natomiast ten, który ocenił swoją znajomość języka zbyt nisko, będzie po prostu nudził się podczas zajęć.

Rozwiązaniem są tutaj testy poziomujące, na przykład oferowany ostatnio przez British Council test Aptis. „Za jego pomocą uczelnia może bardzo szybko, bo w ciągu 24 godzin, sprawdzić poziom znajomości języka angielskiego swoich studentów. Zazwyczaj testy poziomujące sprawdzają znajomość gramatyki. W przypadku testu Aptis można wybrać zakres sprawdzania wiedzy i na przykład – prócz gramatyki – przetestować jeszcze umiejętność czytania, pisania, słuchania czy mówienia – w zależności od potrzeb” – mówi Dorota Rankowska z British Council.