PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2013

Przeczytaj także: PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2012

Nadmierne obciążenia administracyjne związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w szczególności związane z zatrudnianiem pracowników i wypełnianiem obowiązków podatkowych.

PKPP Lewiatan docenia wysiłki Ministerstwa Gospodarki mające na celu poprawę warunków prowadzenia działalności gospodarczej i uchwalenie tzw. III ustawy deregulacyjnej. Ustawa ta wyeliminowała kilkadziesiąt mniejszych i większych barier w prowadzeniu biznesu: zniosła ograniczenia w stosowaniu metody kasowej dla małych podatników, skróciła czas, po upływie którego można skorzystać z „ulgi za złe długi” i zniosła wymóg powiadomienia dłużnika o skorzystaniu z niej, skróciła minimalny czas trwania leasingu nieruchomości z 10 do 5 lat, umożliwiła objęcie leasingiem użytkowania wieczystego gruntu, umożliwiła sukcesję podatkową przy przekształceniu osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w jednoosobową spółkę kapitałową.

Z uznaniem odnosi się także do działań Ministerstwa Finansów mających na celu upowszechnienie elektronicznego fakturowania, w tym liberalizacji wymogu zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności oraz czytelności faktury.

Wiele barier administracyjnych usunięto: zlikwidowano 2 procedury rejestracyjne, które skróciły łączny czas rejestracji firm o 2 dni, przedsiębiorca nie musi już zawiadamiać PIP i PIS o rozpoczęciu działalności gospodarczej, skrócony został z 14 do 3 dni termin wydania potwierdzenia o nadaniu NIP przez naczelnika urzędu skarbowego podmiotom innym niż osoby fizyczne, które rozpoczynają działalność gospodarczą.

Niestety wiele barier, np. w zamówieniach publicznych czy w procesie dochodzenia należności, nie jest likwidowanych, a nawet powstają nowe.

Zbyt sztywne, jak na obecny poziom rozwoju gospodarczego, prawo pracy, szczególnie w zakresie organizacji czasu pracy.

Sztywne regulacje czasu pracy utrudniają elastyczną organizację produkcji w dostosowaniu do wymagań konsumentów. W Polsce nie można stosować wielu rozwiązań, z których korzysta się np. w Niemczech. Premier zapowiedział poszerzenie możliwości elastycznego organizowania czasu pracy, ale jak dotychczas nie zostało ono wdrożone.

W Polsce elastyczność rynku pracy ma jeszcze większe znaczenie niż w bogatych państwach zachodniej Europy. Nasze przedsiębiorstwa mają skromne zasoby kapitału, niewiele nowoczesnych technologii, słabo rozwinięte powiązania międzynarodowe. Przewagę konkurencyjną możemy uzyskać dzięki większej elastyczności.

Powinniśmy pozostawić więcej swobody w negocjacjach na poziomie przedsiębiorstw w zakresie czasu pracy, warunków zatrudniania i zwalniania czy kształtowania wynagrodzeń w dostosowaniu do kondycji finansowej firmy. Należy poszerzyć możliwości negocjacyjnego ustalania warunków pracy, aby w zależności od potrzeb firmy i preferencji pracowników można było wysokością wynagrodzenia czy świadczeniami socjalnymi rekompensować uciążliwości wynikające z nieregularnych godzin pracy.

Obecnie organizację pracy szczególnie utrudniają: zbyt krótki, bo zaledwie czteromiesięczny, okres rozliczania czasu pracy, zbyt rygorystyczna definicja doby pracowniczej i zbyt rygorystyczne zasady rekompensowania pracy w dzień wolny, najwyższe w Europie dodatki za godziny nadliczbowe oraz zbyt krótki katalog prac dopuszczonych w niedziele i święta, ograniczający możliwości świadczenie usług transgranicznych.

Niedopasowanie systemu edukacji do bieżących potrzeb i trendów gospodarki.

Niedopasowanie systemu edukacyjnego do wymogów rynku pracy i przede wszystkim potrzeb pracodawców powoduje, że wciąż jest 600 tysięcy nie obsadzonych miejsc pracy, mimo że 2 miliony osób poszukują zatrudnienia. W Polsce brakuje rzetelnej prognostyki rynku pracy, która powinna być podstawą do określania zapotrzebowania na pożądane zawody. Efektem tego powinna być kontynuacja trendu kierunków zamawianych, a także podnoszenie świadomości osób młodych w zakresie konsekwencji wyboru kierunków studiów.