PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2013

Przeczytaj także: PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2012

Takie postępowanie zamawiających sprzyja nierzetelnym firmom gotowym do podjęcia nadmiernego ryzyka i uniemożliwia wybór optymalnych rozwiązań i wykonawców. Rezultaty widać gołym okiem.

Do tego opóźnienia w regulowaniu zobowiązań sektora publicznego wobec przedsiębiorców prywatnych prowadzą do nasilenia zjawiska zatorów płatniczych.

Przewlekłe i kosztowne dochodzenie należności.

Powoduje obniżenie dyscypliny płatniczej, bo nieuczciwi klienci i przedsiębiorcy czują się bezkarni, a uczciwi czują się bezsilni. Utrudnia efektywną alokację kapitału, bo przejmują go przedsiębiorcy pozbawieni skrupułów, a nie najbardziej efektywni. Skrócenie postępowań sądowych i egzekucji komorniczej jest niezbędne, aby zmniejszyć ryzyko i koszty prowadzenia działalności gospodarczej w naszym kraju.

Po roku obowiązywania znowelizowanej procedury KPC i zwłaszcza dyskrecjonalnej władzy sędziego można stwierdzić, że wprowadziła ona bardzo dużą niepewność do postępowania cywilnego. Praktyka w tym zakresie dopiero się kształtuje i występują duże różnice w stylu prowadzenia postępowania przez sędziów. Zdarzają się sędziowie, którzy bardzo ściśle przestrzegają procedury i nie przyjmują kolejnych pism procesowych, a także tacy, którzy umożliwiają ich swobodną wymianę. Nie do końca sprawdziło się założenie, że sędziowie będą układali i realizowali plan prowadzenia procesu. Jest w nim dużo spontaniczności i często zaskoczeń dla stron. Wprowadzone zmiany niekoniecznie przyspieszyły postępowania sądowe.

Jeśli zaś chodzi o postępowanie egzekucyjne, to niestety sprawdziły się przewidywania odnośnie wydłużenia postępowania poprzez zbędną ingerencję sądów, np. w rozstrzyganie zbiegów egzekucji. W zakresie postępowania egzekucyjnego istnieje potrzeba wielu zmian, o które od lat postuluje Lewiatan.

Źródłem większości barier jest nieefektywny system stanowienia prawa. PKPP Lewiatan wskazuje 3 warunki niezbędne do poprawy jakości stanowionego prawa:

1. Egzekwowanie od inicjatorów zmian legislacyjnych obowiązku prowadzenia rzetelnych konsultacji z zainteresowanymi stronami i opracowania rzetelnych ocen skutków regulacji (OSR), a także monitorowanie skutków wdrożonych przepisów.
2. Budowanie kultury dialogu obywatelskiego, aby uzyskać przyzwolenie społeczne na zmiany niezbędne do wzrostu konkurencyjności, które są korzystne dla ogółu, ale niekorzystne dla różnych grup społecznych i które przyniosą korzyści w długim okresie, ale w krótkim wymagają wyrzeczeń. Demokratyczny system władzy działa sprawniej, jeżeli potrafimy dochodzić do porozumienia w drodze dialogu grup o różnych interesach. Kraje skandynawskie i Niemcy są tego potwierdzeniem. W krajach o niskiej kulturze negocjacji regulacje są zazwyczaj bardziej rygorystyczne.
3. Wycofanie się władz centralnych i samorządowych z roli przedsiębiorców i skoncentrowanie na obniżeniu kosztów i ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej w naszym kraju, aby ułatwić przedsiębiorcom rozwój. Kiedy rząd i samorządy są jednocześnie regulatorami rynków i graczami na tych rynkach powszechne jest naruszanie zasady równej konkurencji, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów.