Ulga na dzieci dzieli podatników

Przeczytaj także: Podatek liniowy: nawet zawieszona firma wyłącza preferencyjne opodatkowanie

– Warto jednak zauważyć, że rodziny o dochodach nieznacznie przekraczających wymienione poziomy stanowią grupę uzyskującą najniższe wartości wsparcia, co wynika z wycofywania świadczeń rodzinnych po przekroczeniu kryterium dochodowego i jednocześnie zbyt niskich dochodów, aby w pełni wykorzystać ulgę na dzieci. Takie rodziny z jednym, dwójką i trójką dzieci otrzymują wówczas od państwa odpowiednio: 69,50 zł, 130,50 zł i 191,10 zł miesięcznie – mówi Monika Oczkowska, analityk Fundacji CenEA, współautorka analizy.

Na finansową pomoc państwa w ramach systemu podatkowego w większym stopniu mogą liczyć rodzice samotnie wychowujący dzieci. Korzyści te uzyskują jednak przede wszystkim zamożni podatnicy, głównie ze względu na możliwość skorzystania z opcji wspólnego rozliczenia się z dziećmi. Podczas gdy wartość wsparcia niepracującego rodzica z jednym dzieckiem (2-letnim) wynosi 77,00 zł miesięcznie, korzyści z systemu podatkowego uzyskiwane przez rodzica o dochodach brutto powyżej 15 745 zł wynoszą
1 044,20 zł miesięcznie. Rodzice wychowujący dwójkę dzieci (2 i 7 lat) w takich skrajnych sytuacjach dochodowych otrzymują odpowiednio 191,30 zł i 1 229,50 zł, zaś rodzice z trójką dzieci (2, 7, 12 lat) - 385,70 zł i 1 368,50 zł.

Pełna ulga nie dla wszystkich

Wsparcie rodzin o niskich dochodach w systemie podatkowym jest ograniczone przez sposób naliczania ulgi podatkowej na dzieci, gdyż pełną jej kwotę rodziny mogą odliczyć od podatku dopiero, kiedy ich miesięczny dochód brutto przekroczy 2 325 zł, jeśli mają jedno dziecko, 3 375 zł brutto przy dwójce dzieci i 4 945 zł brutto przy trójce.

– Ryzyko ubóstwa wśród rodzin z dziećmi w Polsce jest znacząco wyższe w porównaniu do innych grup społecznych, a poziom ubóstwa dzieci jest jednym z najwyższych w Unii Europejskiej. Odsetek dzieci zagrożonych ubóstwem w 2011 roku sięgał 22%. Problem ten od szeregu lat wskazywany jest w debacie publicznej jako jedno z podstawowych wyzwań polityki społeczno-gospodarczej, a próba jego rozwiązania wymagać będzie kompleksowego podejścia do polityki rodzinnej, które musi objąć zmiany w zakresie polityki zatrudnienia rodziców, w połączeniu z reformą finansowego wsparcia rodzin z dziećmi – podsumowuje dr Michał Myck, dyrektor Fundacji CenEA.