Roman Karkosik - człowiek z cienia

Przeczytaj także: Doradztwo inwestycyjne w biurze maklerskim

Ale Karkosik, ponoć zafascynowany przedsiębiorstwami i procesami produkcyjnymi (z wykształcenia jest technikiem mechanikiem o specjalności budowa maszyn i urządzeń przemysłu cukrowniczego) potrafi też tchnąć ducha w stare mury. Garbarnia Brzeg już jako Alchemia zmieniła profil działalności na dużego producenta rur bez szwów. Firma przejmowała po kolei huty: Bankową, Batory, Walcownię Rur „Andrzej”. Alchemia dziś generuje blisko 1 mld zł przychodów. Dzięki cięciu kosztów jest rentowna, ale o wielkiej zyskowności raczej nie ma mowy. W Polsce śrubować w dół można tylko koszty siły roboczej, ale nie kluczowe koszty prądu i gazu. No i ta ekologia, płacimy zgodnie z dyrektywami unijnymi za emisję gazów cieplarnianych, więc ciężko produkować stal czy rury taniej od Turków czy Chińczyków, którzy takich kosztów nie ponoszą.

Rozczarowaniem dla inwestorów mógł okazać się Skotan, który miał podbić rynek biopaliw, ale przez zmianę w Polsce przepisów w 2006 r. obietnice zysków nie zostały zrealizowane, firma prowadzi obecnie projekty eksperymentalne głównie za dotacje unijne, np. produkcję drożdży. Otwarty z szumem z udziałem Karkosika eksperymentalny blok energetyczny Skotanu w Zakładach Azotowych Kędzierzyn-Koźle ma moc 1 MW. Czyli tyle, co niewielka biogazownia. Również wyniki finansowe Skotanu są nader skromne.

Z kolei Boryszew, dzięki przejęciom kolejnych firm z działu automotive (części do samochodów), jak np. włoska Maflow rozrósł się z producenta płynu do chłodnic do dużego konglomeratu zagranicznych firm, w tym niemieckich czy francuskich. Za miękkie podbrzusze Boryszewa można uznać kondycję firm zagranicznych, które przejął Karkosik (np. Maflow był w stanie upadłości). No i w ogóle cały sektor automotive trudno nazwać obecnie żyłą złota. Mimo że grupa Boryszew przychody ma bliskie 5 mld zł, to zyski nie są oszałamiające (między 50-70 mln zł netto za 2013 r.).

Charakterystyka postaci

Choć wokół pieniędzy Romana Karkosika panuje dyskretna cisza, co pewien czas jakieś wydarzenie uchyla rąbka kurtyny, która zakrywa jego dominium. Tak było w 2013 r., gdy sensację w branżowych mediach wzbudziła transakcja, w której zmieniły właściciela akcje Boryszewa. Sprzedająca zarobiła 10 mln zł w jeden dzień. Była to Aleksandra Stajszczak, była Miss Polonia z 1993 r., a prywatnie żona Janusza Stajszczaka, który swego czasu wraz bratem Mirosławem uwikłał się w jedną z największych afer gospodarczych lat 90., tzw. Sznapsgate. W akcjonariacie kluczowej spółki Karkosika – Boryszew, Stajszczakowie kontrolują ponad 5 proc. akcji spółki wartych blisko 60 mln zł.

Z oficjalnych dokumentów wynika, że bardzo ważną postacią wśród pracowników Karkosika i jego doradców jest były prezes Agencji Restrukturyzacji Przemysłu – Arkadiusz Krężel, obecnie szef rady nadzorczej Impexmetalu. W 2011 r. Krężel został prezesem „kanadyjskiej” spółki Hudson Oil Corporation, która przejęła upadłą rafinerię Glimar, wokół której rozbudowaną aktywność przejawiał Wojciech Janowski, były polski konsul honorowy RP w Monako. Nie tak dawno zrobiło się o nim w mediach głośno za sprawą oskarżenia o zlecenie zabójstwa swej teściowej Helen Pastor, jednej z najbogatszych kobiet na świecie.

Charakterystyczny dla poczynań Karkosika jest fakt, że gdy tylko próbuje robić interesy na drugim końcu świata, w istocie kontrahenta ma pod bokiem. Gdy jego Krezus NFI kupił udziały w dwóch spółkach z Indonezji, mających prawo do poszukiwań i eksploatacji tego surowca na wyspie Seram, zaczął współpracować z mało znaną w Polsce firmą z Singapuru Nickiel Minning Indonesia. Tyle, że za indonezyjskimi spółkami stoją… Polacy, którzy reprezentują fundusz FRI, ale nie z Dżakarty, lecz z Warszawy. Dużo informacji o projekcie Karkosika na wyspie Seram można znaleźć na stronie internetowej spółki Fundusz Rezerw Inwestycyjnych z Warszawy (adresy najpierw na ul. Tamka, obecnie na Pl. Trzech Krzyży), której udziałowcem jest m.in. singapurska NMI. Prezesem jest niejaki Michał Kozłowski, który próbuje sił w imporcie biomasy z Indonezji oraz budowie biogazowni. Fundusz określa się jako współinwestor projektu i latem zeszłego roku szukał inwestorów, którzy wyłożyliby pieniądze na kopalnię. Krezus NFI Karkosika m.in. pod tę inwestycję w grudniu 2012 r. sprzedawał inwestorom akcje za 100 mln zł. W Radzie Nadzorczej tej spółki zasiada prof. Andrzej Jasiński, od niedawna także w Radzie Nadzorczej Krezusa. Cały projekt jednak kiepsko się zapowiada, bo Krezus nie dokopał się do surowców, a w związku ze spadkami cen niklu na światowym rynku rząd Indonezji wprowadził embargo na sprzedaż tego surowca, tak by ograniczyć światową podaż.

Teraz nowym konikiem Karkosika są inwestycje w złoża soli potasowych pod dnem Bałtyku oraz na Kaszubach. Jego spółka Mineralis rywalizuje na tym polu z KGHM. Za segment wydobywczy w holdingu Karkosika odpowiada były minister skarbu w rządzie Donalda Tuska Mikołaj Budzanowski. Został członkiem zarządu Boryszewa. Cóż, może Budzanowski miał w życiu wiele wspólnego w kopaniem w ziemi, tyle, że nie jako geolog, lecz archeolog. Być może Karkosik bardziej liczy na kontakty polityczne Budzanowskiego ze środowiskiem Platformy Obywatelskiej niż jego wiedzę o geologii.

Zapewne jeszcze nie raz Roman Karkosik zaskoczy zmianą profilu działalności. Lecz chyba rzesza inwestorów wierzących, że właśnie staje się drugim Kulczykiem i czego się dotknie, zamienia się w złoto, jest już znacznie mniejsza.