Tydzień 24/2007 (11-17.06.2007)

Przeczytaj także: Tydzień 23/2007 (04-10.06.2007)

• W pierwszym kwartale japońskie PKB wzrosło o 3,3% r/r ( w strefie euro 3%, a w USA tylko 0,6% r/r). Eksperci są zdania, że to początek wyjścia Japonii ze stagnacji, która trwała przez ostatnią dekadę, a praktycznie od początku lat 90-tych. W tym okresie japońskie firmy zrestrukturyzowały się. Teraz po nadejściu światowej koniunktury są one doskonale przygotowane do globalnej rywalizacji.
• Inflacja w USA wyniosła w maju 0,7% m/m. To najwyższy wynik od 18 miesięcy. miesiąc do miesiąca. Była wyższa od prognoz analityków (0,6 proc.) i jednocześnie najwyższa od półtora roku. Inflacja bazowa (bez żywności i energii) wyniosła jednak tylko 0,1% m/m.
• Mimo zdecydowanych nacisków USA wykonano już połowę długości gazociągu z Iranu przez Pakistan do Indii (2600 km, przy kosztach ok. 8 mld USD). Będzie transportował 40-50 mld m³ gazu rocznie.
• Spadają zapasy ropy i paliw w krajach rozwiniętych podczas gdy OPEC nie planuje zwiększenia wydobycia. W rezultacie można spodziewać się wzrostem cen ropy do poziomu ponad 70 USD/baryłkę. Według MAE rośnie zużycie ropy w Europie i w Chinach. Bez zmian jest w USA, ze względu na spowolnienie gospodarki amerykańskiej.
• Ogłoszono, że Azerbejdżan ma rezerwy ropy naftowej na poziomie 1,35 mld ton. Te szacunki są dwa razy większe, niż poprzednie oceny. Oznacza to, że będzie mógł eksportować ok. 50 mln ton ropy, głównie do śródziemnomorskiego, tureckiego portu Ceyhan. Mówi się też, że ta informacja daje nową nadzieję na realizację polskiej koncepcji wykorzystania rurociągu Odessa-Brody.
• Ostatecznie Kulczyk Holding nie przejęło kontroli nad libijskim koncernem paliwowym Tamoil. Rywalizację wygrał amerykański fundusz Colony Capital płacąc za 65% akcji ok. 5,4 mld USD (Kulczyk oferował ok. 3 mld USD. Przedmiotem transakcji jest ok. 3 tysiące stacji w Europie Zachodniej, oraz trzy rafinerie we Włoszech, Niemczech i Szwajcarii.

Komentarz do wydarzeń gospodarczych

---

CZYM POWINIEN BYĆ ZAINTERSOWANY DZISIEJSZY ŚWIAT-REFLEKSJE PO SZCZYCIE G8

Komentarze po ostatnim szczycie przywódców G8, szczególnie w sprawie walki z globalnym ociepleniem są zróżnicowa­ne, cho­ciaż przywódcy w tryumfalnym tonie prezentują go jako sukces osiągnięty dużym wysiłkiem. Prawie wszyscy komentatorzy pod­kreślają, że niewątpliwie przyczyną tego zjawiska jest działalność człowieka i jeśli nie za­trzymamy tego procesu, to jego skutki będą katastrofalne. Należy bowiem spodziewać się podwyższenia poziomu mórz i zalania nisko położonych terenów nadmor­skich, spadku produk­cji rolniczej i światowego GDP oraz wzrostu liczby i zasięgu chorób zakaźnych szczególnie w najbiedniej­szych krajach. Jednak w dalszych wnioskach mamy już większe różnice w poglądach i nie chodzi tu o liczby precyzujące w jakim stopniu wzrośnie po­ziom wód w oceanach, zmieni się światowe GDP, czy jak rozwiną się choroby uznawane za współczesne nieszczęścia. Te ilościowe wskaźniki też są ważne, jednak mówi się też, że wzrost temperatury globu jest nieunikniony, a pełna realizacja protokołu z Kioto kosztowałaby 180 mld USD rocznie i tylko przesunęłaby w czasie moment wzrostu temperatury o kilka, lub kilkanaście lat.

Są komentarze, które sugerują, by w rozwiązywaniu globalnych problemów zastanowić się, jak naj­lepiej zainwestować pieniądze, by osiągnąć jak najlepsze skutki dla dobra człowieka. I odpowiedź na tak postawione pytanie nie jest już jednoznaczna. Można bowiem zastanowić się nad obecną sytuacją milionów ludzi cierpiących nędzę i umierających z głodu, czy już dziś chorujących na AIDS i na malarię. Można też zastanowić się nad obecnym zadłużeniem najuboższych krajów świata, które w wielu przypadkach odbiera im szansę wyjścia na samodzielność w dającej się przewidzieć przyszłości. Tak my, jak i chyba wielu z naszych czytelników nie posiadamy wiedzy, by kompetentnie odpowiedzieć na pytania i wątpliwości, ale uwa­żamy, że warto dyskutować nad tymi problemami. Uważamy, że nie powinno być tak ostre formułowanie problemu wyboru: ra­towanie i pomoc dla ludzi dziś i ochrona klimatu z myślą o jutrze. Jak zwykle w realnym świecie na poważne pytania dotyczące globalnych problemów nie ma jednoznacznych odpowiedzi, nie można bez wątpliwości wskazać , że to jest czarne, a inne jest białe.