Produkcja biopaliw mało opłacalna?

Przeczytaj także: Globalny rynek biopaliw - czy to możliwe?

Ekonomiczna ocena OECD działań wspierających biopaliwa, pokazuje, że są one możliwe do realizacji dzięki wciąż silnemu uzależnieniu od finansowania publicznego. W USA, Kanadzie oraz Unii Europejskiej przewiduje się wzrost rządowego wsparcia dostaw oraz zużycia biopaliw na poziomie około 25 mld USD w roku 2015, wobec 11 mld USD w 2006 roku. Raport szacuje, że koszt wsparcia rynku biopaliw utrzymuje się na poziomie 960-1700 USD za tonę wyemitowanych gazów cieplarnianych, które udało się ograniczyć.

Działania wspierające obejmują środki budżetowe, zarówno w postaci ulg podatkowych, jak i bezpośrednich dopłat finansowych, tak dla producentów, sprzedawców detalicznych, jak i samych odbiorców biopaliw. Biopaliwa posiadają minimalny udział w rynku paliw transportowych, czego rezultatem jest konieczność podniesienia kosztów biopaliw dla konsumentów wraz ze zwiększeniem kosztów produkcji. Ograniczenia handlowe, przybierające głównie postać taryf importowych, chronią przemysł krajowy przed zagraniczną konkurencją ale nakładają większe koszty na krajowych użytkowników biopaliw i perspektywy rozwoju dla alternatywnych dostawców.

Raport wzywa rządy do ponownego skupienia swoich działań na zachęcaniu do zmniejszania zużycia energii, szczególnie w sektorze transportowym. Sugeruje ponadto szersze otworzenie rynku biopaliw oraz surowców, w celu zwiększenia efektywności i zmniejszenia kosztów. Według raportu należy skupić się na paliwach alternatywnych, tak, by zmaksymalizować redukcję zużycia paliw kopalnych i emisji gazów cieplarnianych. W dalszej części sugeruje badania nad przyśpieszeniem rozwoju biopaliw drugiej generacji, która nie wymaga użycia surowców kopalnych.

Priorytetem aktualnej polityki biopaliwowej jest redukcja emisji gazów cieplarnianych, jednak ta jest ograniczona. Etanol z trzciny cukrowej - główny surowiec używany w Brazylii - zmniejsza emisję gazów cieplarnianych o ponad 80% w porównaniu do paliw kopalnych. Biorąc jednak pod uwagę emisję gazów przy stosowaniu biopaliw na bazie paliw kopalnych, to jej ograniczenie w Europie jest znacznie większe niż w Ameryce Północnej.

Biopaliwa produkowane z pszenicy, buraków cukrowych czy oleju roślinnego, rzadko zapewniają ograniczenie emisji o więcej niż 30 do 60%, podczas gdy te produkowane ze zbóż (kukurydzy), bazujące na etanolu, często nawet mniej niż 30%. Ogólnie rzecz biorąc, kontynuacja aktualnej polityki wspierającej użycie biopaliw, nie zredukuje emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportowym, o więcej niż 0,8 % do roku 2015.

Wpływ bieżącej polityki biopaliwowej na wzrost cen na świecie, w dużym stopniu poprzez zwiększenie popytu na zboża i oleje roślinne, jest znaczący, jednak nie powinien być przeceniany. Aktualne działania wspierające produkcję biopaliw mogą doprowadzić, jak się szacuje, do wzrostu cen: pszenicy o ok. 5%, kukurydzy- ok. 7% i oleju roślinnego nawet o ok. 19% do roku 2018.

Biorąc pod uwagę dokument US Energy Independence and Security Act, a także Dyrektywę Unii Europejskiej o Energii Odnawialnej, 13% światowej produkcji zbóż oraz 20% światowej produkcji oleju roślinnego, może zwiększyć produkcję biopaliw, do roku 2018, z poziomu odpowiednio 8% i 9% z 2007 r.