Ryzyko działalności gospodarczej wg branż

Przeczytaj także: Ryzyko działalności gospodarczej wg branż IV kw. 2016

Sektory «wymagające obserwacji»

W przeciwieństwie do sektorów «prężnych», przemysły: rolno-spożywczy, motoryzacyjny i elektroniczny są uznawane przez specjalistów Coface za ryzykowne. Podczas gdy sektor rolno-spożywczy i motoryzacyjny reagują różnie w zależności od regionu geograficznego, przemysł elektroniczny pada ofiarą zarówno spowolnienia gospodarczego w Chinach, jak i recesji w Europie.

Sektory «słabe»

Szczególnie ponure perspektywy rysują się przed trzema branżami: budownictwem, metalurgią i dystrybucją. W tych sektorach przypadki opóźnienia lub braku zapłaty są bardzo częste i potwierdzają znaczny poziom ryzyka, zwłaszcza w południowej części Europy.

Budownictwo z natury rzeczy jest narażone na zmiany klimatu gospodarczego w regionach. O ile w przypadku USA można oczekiwać nieznacznego ożywienia działalności, to w Europie trudności gospodarcze w dalszym ciągu dają się we znaki gospodarstwom domowym i instytucjom publicznym, które ograniczają swoje inwestycje, nie mając nadziei na natychmiastową poprawę koniunktury. W Chinach podjęto działania na rzecz zmniejszenia oddziaływania bańki mieszkaniowej. W przypadku handlu detalicznego jest inaczej. Pomimo zmniejszania liczby notowanych przez ubezpieczyciela odszkodowań, sektor ten cierpi przede wszystkim wskutek spadku konsumpcji gospodarstw domowych w krajach rozwiniętych.

Przemysł stalowy w Chinach: konsolidacja, która pociąga za sobą ryzyko perspektywie krótkoterminowej

Bardzo dobrym przykładem przesuwania się popytu i podaży w kierunku krajów wschodzących jest przemysł stalowy. W ciągu 10 lat obserwowaliśmy przenoszenie produkcji stali z Europy do Azji, której udział w światowej produkcji wynosi obecnie 65%. Jednocześnie dokonywało się także przesunięcie zapotrzebowania na stal do gospodarek wschodzących, przy jednoczesnym gwałtownym spadku popytu w Europie. Głównymi odbiorcami stali są: branża motoryzacyjna (50%) oraz przemysł budowlany (12%), a w Europie oba te sektory zmagają się z trudnościami.

Chiny, które w chwili obecnej są największym producentem i odbiorcą stali, bardzo boleśnie odczuwają spadek aktywności gospodarczej zarówno w kraju, jak i po stronie swoich głównych partnerów handlowych, co prowadzi do napięć finansowych. W istocie, ze względu na obecność tysięcy producentów, chiński przemysł stalowy charakteryzuje się nadwyżką mocy produkcyjnych, co sprawia, że przedsiębiorstwa są podatne na obecne spowolnienie. Prowadzona przez chińskie władze restrukturyzacja tego sektora ma na celu doprowadzenie do przesunięcia produkcji do tzw. segmentu upmarket, tj. produktów prezentujących najwyższą jakość, z myślą o zwiększeniu znaczenia kraju na międzynarodowym rynku stali. Według Coface, wprawdzie w krótkim horyzoncie czasowym proces restrukturyzacji może pociągnąć za sobą wiele ofiar wśród nierentownych uczestników rynku, jednak w perspektywie długofalowej pozwoli on wzmocnić sieć chińskich producentów stali.